داشتم درس میخوندم ! رسیدم به نکته جالبی که ذهنم رو مشغول کرد ؛ می‌گفت‌ ورود انسان به عالم مثلِ کاشتِ دونه تویِ خاکه ‌ . . . !!! همه تاریکی ها ، فشار ها ، سختی ها ، سبب میشه دونه روز به روز سر از خاک بیرون بیاره و به تکامل برسه ، به زیبایی برسه ، رشد و نمو پیدا کنه - البته گاهی هم ممکنه این ها ، باعث بشه دونه در همون خاک بمونه و روز به روز خراب و پوسیده تر بشه ... قصه آدمیزاد هم درست شبیه به این دونه است ، همه‌ی امتحانات الهی، سختی ها ، از دست دادن ها ، و ... پله‌ای برای رشد و رسیدن به کمالِ ... البته به شرط اینکه ما همه‌ی این هارو موقعیتی در نظر بگیریم که میتونه مارو به خدا نزدیک و نزدیک تر کنه .. درواقع باید تمرین کنیم که با دیدن صورتِ هر اتفاقی به سیرت اصلی اون پی ببریم و چشم اندازمون رو گسترده‌تر کنیم . جوری که درد برامون شیرین تر از قند باشه ... چرا ،؟ چون میدونیم مارو به اون بالاسری نزدیک تر میکنه -- #سخته‌ولی‌میشه #تجربه_نگاشت #شهسوار هرکه‌ در این بزم مقرب تر است جامِ بلا بیشترش می‌دهند !((: