‌ پیاده به سمتِ تو آمدم ! اما اینبار تنها نبودم. همسفری داشتم که همقدم من تا مقصدی بی‌انتهاست. دست او را گرفته بودم آورده بودم رو به روی تو تا خوب ببینی‌اش و بدانی من این روزها خوشبختم و در تلاشم تا شبیهِ تو به حیاتِ زمینی‌ام ادامه دهم و در این تلاش و کوشش و دویدن‌ها، تنها و رنجور نیستم. همسرم را آوردم و در آرامشی بی‌انتها کنارِ تو نشستم و برایت گفتم از ماجرای دلبستگی‌ها، دلبستگی‌هایی که آدم را به زمین وابسته نمی‌کند. بلکه مشوقی می‌شود برای پرواز و پریدن به سمت آسمان. پ.ن : مزار سردار شهید محمد حسین غنیمت‌پور- گلزار شهدا‌ی شاهرود ‌