بسم الله الرحمن الرحیم سلام بر رهبرم و سلام بر رزمندگان اسلام خدمت همسر خوبم سلام عرض میکنم حالا که این نامه را می‌نویسم، تازه از راه رسیده ام . امروز ، سه شنبه ۱۳۶۱/۱/۱۰ می‌باشد . زهرا جان ، من تازه رسیده ام و نتوانستم طاقت بیاورم و خواستم یک نامه بی قابلی برای شما بنویسم . ‌ دلم برایت خیلی تنگ شده است ؛ حتی برای فاطمه که من را نمی‌شناسد و خیلی ناراحت هستم که پدر خودش را نشناخت . زهرایِ من ، هر دقیقه در اینجا برای من یک سال طول می‌کشد . آن ژاکت قرمز تو را پوشیدم که همیشه به یادت باشم . وقتی پوشیدم اشک از چشمانم جاری شد آخر من هیچ طاقتی ندارم و نمیتوانم از تو جدا باشم . همسرت هیچوقت تو را فراموش نمی‌کند .. الله اکبر ، خمینی رهبر .