دیـوانه ام ! دیـوانه هـا را دوســت دارم زنـجیرِ عـشق و دانه‌ ها را دوسـت دارم... بـاغِ خــیالم کلــبه ای دارد از احـــساس شمع و گل و پـروانه ها را دوسـت دارم... احساس دارم مـی‌کنم عاشق شـدم باز از کـــودکی افــسانه ها را دوســت دارم... سـرمستی‌ ام دارد نــشان از پـیچِ مـویی من مـو به‌‌مو مـیخانه ها را دوست دارم... عـمری‌ست در مـیخانه ها مأنوسِ دردم دُردی کــشم، پــیمانه ها را دوسـت دارم... هرشب غزل‌ می‌ریزد از چشمم‌‌ چوباران هر بـیت‌ ازین دردانه ها را دوست دارم... دارم هــوای گـریه در شــب های بـی تـو مـن لرزشِ ایـن شـانه ها را دوست دارم... گــــنجینه دارِ دشـــنه‌ ی یـارانِ خـــویشم یـــک رنــــگیِ بـــیگانه‌ ها را دوســت دارم... عــمری خـــرابم گــرچه از هــجرانِ رویت بـعد از تـو ایـن ویرانه ها را دوست دارم... پــــیرِ خــــراباتم، جــــنون را مــی‌ پـــسندم آبـادیِ مـــــیخــانه‌ هـا را دوســـت دارم... از عــقل غــیر از رنـــجِ بــی‌ حـاصل ندیدم دیـــوانه‌ ام ، دیـــوانه هـا را دوســت دارم... ✍حسن_کریم‌زاده 📓رنج_بی‌حاصل