کسی می‌خواستم از جنسِ خود که او را قبله سازم، و روی بدو آرم که از خود ملول شده بودم تا تو چه فهم کنی از این سخن که می‌گویم که از خود ملول شده بودم؟ ایشان بزرگان بوده‌اند، شیخان بوده‌اند، من ایشان را چه کنم؟ من تو را خواهم که چنینی! نیازمندی خواهم گرسنه‌ای خواهم تشنه‌ای خواهم! آبِ زلال تشنه جوید،از لطف و کَرَمِ خویش. …آبی بودم بر خود می‌جوشیدم و می‌پیچیدم و بوی می‌گرفتم تا وجودِ مولانا بر من زد… وصلِ تو بس عزیز آمد. افسوس که عمر وفا نمی‌کند. جهانِ پر زٙر می‌باید تا نثار کنم وصلِ تو را. #مقالاتِ شمسِ تبریزی/ تصحیح و تعلیقِ محمّدعلی موحّد @TAMASHAGAH