روز کی بود روزی که در جمع توییم جمع کردی آخر آن را که جدا می‌ریختی ای دل آمد دلبری کاندر ملاقات خوشش همچو گل در برگ ریزان از حیا می‌ریختی آمد آن ماهی که چون ابر گران در فرقتش اشک‌ها چون مشک‌ها بهر لقا می‌ریختی دلبرا دل را ببر در آب حیوان غوطه ده آب حیوانی کز آن بر انبیا می‌ریختی انبیا عامی بدندی گر نه از انعام خاص بر مس هستی ایشان کیمیا می‌ریختی این دعا را با دعای ناکسان مقرون مکن کز برای ردشان آب دعا می‌ریختی کوشش ما را منه پهلوی کوشش‌های عام کز بقاشان می‌کشیدی در فنا می‌ریختی