✍ اصول لازم در اجتهاد کارآمد 🔹اصل اول: ضرورت تفکیک بین «عالم دین» (مجتهد در همه ابعاد معارف دینی اعم از اصول و فروع)، و «عالم فقه» (صرفا آشنا با فقه و فروع دین). 🔸اصل دوم: لزوم محور قرار دادن «قرآن» و «عقل» در جمیع علوم و معارف دینی، و فهم روایات بر اساس آن دو. 🔹اصل سوم: ضرورت اشراف عالمان دین بر شرایط و مقتضیات زمانه خود و اعتقاد به نظریه تاریخمندی برخی از نصوص دینی. 🔸اصل چهارم: عدم حجیت قائل شدن برای اجماعات و مشهورات و مسلمات، که به معنای «سلفیت شیعی» بوده، و از بزرگترین موانع آزاداندیشی و استقلال در تفکر، خلاقیت و نوآوری محسوب می شود. 🔹اصل پنجم: ضرورت تمایز گذاردن بین «احترام قائل شدن برای عالمان و بزرگان دین، و«قداست» بخشیدن به ایشان، به منظور هموار شدن راه نقد و ابطال مبانی نادرست گذشتگان. عالمان دین، همچون عالمان سایر دانش های بشری «محترم» اند، اما هرگز «مقدس» نیستند! فقط خدا و قرآن و پیامبر (ص) و اهل بیت (ع) هستند که مقدس اند. تقدس بخشیدن به عالمان دین، راه نقد و ارزیابی آراء ایشان را مسدود می کند. 🔸اصل ششم: ضرورت به کار گیری علوم جدید و دستاوردهای صحیح بشری با رویکرد تحلیلی و انتقادی اعم از معرفت شناسی، هرمنوتیک، زبان شناسی و غیره از سوی عالمان دین در راستای تصحیح، تعمیق و تکامل معرفت دینی. 👇👇 @Taammolate_talabegi