✍ لباس دین(۹) 💠 آسیب های اجتماعی لباس روحانیت ۱- حجاب انداختن میان علمای دین و مردم 🔹هر نوع یونیفرم و لباس خاص، از هر قلم که باشد، به ارتباط، صمیمت و راحتی آسیب می زند. با وجود فوایدی که لباس فرم و شاخص دارد، چرا خدای متعال که عالم به ظاهر و باطن امور است، برای هیچ پیغمبری لباس خاص تشريع نکرد و هیچ گاه در ذهنیت مردم، نبوت با لباس شناخته نشد؟ چرا پیامبر اسلام(ص) از این هراسان نمی شد که در میان مردم شناخته نشود یا وقتی کسی وارد مجلس می شود، او حضرت را نشناسد. 🔸انبیاء و امامان لباس خاص نمی پوشیدند و از مزایای آن چشم می پوشیدند؛ زیرا آسیب این تمایز را به مراتب، اساسی تر از مزایای آن ارزیابی می کردند. آنان می دانستند که این لباس به اساس کار آنها آسیب می زند و آن ایجاد «حس مشترک» و «انس» است. انس یعنی همه چیز، یعنی همه هویت یک پیامبر ونبی. 🔻 حضرت امیر (ع) در روایتی می فرماید: إن أحسن الزّی ما خلطك بالناس و جمّلك بينهم و کفّ ألسنتهم عنك. 🔹بهترین پوشش و آراستگی، آن است که تو را با مردم مخلوط کند و از آنها جدا نسازد و تو را میان آنان، زیبا جلوه دهد و زبانشان از تو باز دارد؛ یعنی باعث نشود که بر تو عیب بگیرند یا بر تو جرأت پیدا کنند و یا اسائه ادبی صورت گیرد. با این ملاک باید پوشش خودمان را بسنجیم. ⁉️آیا لباس ما اجازه اختلاط با مردم را می دهد یا باعث می شود که مردم زبان به گلایه و گستاخی یا توهین باز کنند؟! #لباس_روحانیت #لباس_دین #تحول #تأمل 👇👇 @Taammolate_talabegi