#سبّ_لعن #مستثنایات_سبّ 🔰توهم حرمت و قبح دشنام دادن 🔸متاسفانه افرادی ساده لوح پیدا می شوند که بسیارند شیعیان را بخاطر سبّ به دشمنان اهل البیت علیهم السّلام متهم به زنازادگی می کنند و فکر می کنند دشنام دادن زشت است و در شریعت مقدسه حرام می باشد تا جایی که همان "سگ و خوک و الاغ و دیوث و مأبون" سبّ های ساده قرآنی و روایی را وقتی مومنی نسبت به دشمنان اهل بیت بکار می برد متهم به "بی ادبی و بی حیایی" می شود در حالی که هیچ کار خلاف شرعی انجام نداده بلکه کار مستحبی هم کرده است این همان فاجعه آخر الزمانی است که جایگاه معروف و منکر را تغییر داده شده!!! 📝معنای سبّ در نزد اهل لغت و فقهاء 💠سبّ بر اساس کلمات لغویین مانند احمد بن فارس در معجم مقاییس اللغه و ابن منظور در لسان العرب به معنای شتم(دشنام) است، فقهائی چون محقق کرکی در جامع المقاصد(ج ۴ ص ۲۷) و جعفر کاشف الغطاء در شرح القواعد(ج ۱ ص ۲۳۵) و صاحب مفتاح الکرامه(ج ۱۲ ص ۲۲۲) و سید خوئی در مصباح الفقاهه(ج ۱ ص ۲۸۰) به معنای دشنام و اهانت و تحقیر و فحش دادن و هر سخنی که موجب تنقیص طرف مقابل شود. طبق استظهار شیخ ناصر مکارم شیرازی و نقل از راغب بلکه سبّ "شدید تر" از دشنام هم است(انوار الفقاهه، کتاب التجاره ص ۲۱۹). حتی بعضی فقهاء مثال هایی نیز فرمودند همچون خوک یا سگ یا خر و... 🔷مستثنیات سبّ ✳️همانطور که گفته شد سبّ به معنای دشنام و فحش دادن و تحقیر و اهانت کردن است، از روایات اهل بیت علیهم السّلام فقهاء مستثنیاتی برای حکم حرمت سبّ بیان فرمودند چرا که سبّ هر کسی جائز نیست مانند مومنین و شیعیان که سبّ ایشان حرام است، ولی افرادی از این حکم استثناء زده شدند که بیان می کنیم: 1⃣مخالف 🔻البته از حکم تخصصا مستضعفین و زنان و کودکان و مقلدان جاهلاشان جداست، سخن با مخالف متعصب جاحد ولایت است. شیخ جعفر کاشف الغطاء در (📚شرح القواعد ج ۱ ص ۵۶) گوید: سبّ غير أهل الإيمان من المسلمين و المشركين من أفضل الطاعات  الموصلة إلى رضاء ربِّ  العالمين(سبّ غیر شیعه از مسلمین و مشرکین از افضل طاعاتی است که موجب رضای خداوند می باشند). و فقیه عاملی (📚مفتاح الکرامه ج ۱۲ ص ۲۲۲) نیز گوید: سبّ غیر أهل الإیمان من شرائط الإیمان(اصلا سبّ غیر اهل ایمان از شرایط مومن بودن است) 2⃣مبدع 🔻بر اساس روایت صحیحه کافی در اکثار سبّ بدعت گذاران "اکثروا فی سبّهم.." فقهائی همچون شیخ حرّ عاملی در وسائل الشیعه(ج۱۶ ص ۲۶۷) و سید تقی طباطبائی قمی در مبانی منهاج الصالحین(ج ۱ ص ۱۲۷) بر وجوب سبّ مبدع فتوا دادند و شیخ انصاری در مکاسب(ج ۱ ص ۲۵۵) و سید خوئی در مصباح الفقاهه(ج ۱ ص ۲۸۱) و سید محمّد صادق روحانی فقه الصادق(ج ۱۴ ص ۲۹۶) و شیخ ناصر مکارم در انوار الفقاهه(کتاب التجاره ص ۲۱۹) و شیخ جعفر سبحانی در المواهب(ص ۴۸۰) بر جواز سبّ مبدع فتوا دادند. 3⃣مجاهر به فسق 🔻حتی اگر شیعه معتقد به امامت باشد سبّ اش جائز است بشرطی که به چیزی که آن مومن متجاهر است سبّ اش کند مثلا وقتی می بیند شراب خوار یا زنا کار است همین عناوین را فقط مادامی که متصف به این صفت است(یعنی توبه نکرده) میتواند بهش بگوید. 4⃣ظالم به عنوان تعویض 🔻مظلوم می تواند ظالم را سبّ کند و اگر دشنامی داده مقابله به مثل کند و گناهی ندارد. فقهائی همچون مقدس اردبیلی در زبدة البیان فی احکام القرآن(ج ص ص ۶۸۰) علامه مجلسی در مرآه العقول(ج ۱۰ ص ۲۶۵) قائل شدند به جواز مقابله به مثل در سیلی زدن یا در دشنام دادن و.. و شیخ جعفر کاشف الغطا در شرح القواعد(ج ۱ ص ۵۶) گوید: نظر اقوی جواز سبّ ظالمین است. فقهاء برای این موارد به آیات وَجَزاءُ سَيِّئَةٍ سَيِّئَةٌ مِثْلُها (شوری ۴۰) و لاَّ یُحِبُّ اللّهُ الْجَهْرَ بِالسُّوَءِ مِنَ الْقَوْلِ إِلاَّ مَن ظُلِمَ(نساء ۱۴۸) و به روایاتی استناد کردند. @Talabeh_nevesht110