+ نگاهم به شمشیری رسید ؛ که بی‌رحمانه خاطراتم را از من دور می‌کرد . . شمشیری که عطر ِنفس‌های ِپاک زهیر را ، از مشامم می‌برید ! شمشیر ِدشمن ؛ و عطر ِشهادتی که فضا را در خود غوطه‌ور می‌کرد . و آسمانی که از غم ِشهادت ِجوانی عثمانی ، سرخ شده بود . . –— روایت ِپنجم ؛ حضرت ِزهیر (ع) . - به قلم ِزینب و نوای ِمهدی ؛ و تنظیم ِ‌حوراء . ˼ کاری از رادیو وَلیعصر ˹