بالانس شدن توی امور معنوی و دینی و اجتماعي هم خیلی عجیبه، شاید هم فقط برای من. نمیدونم. اینطوریه که یه مرحله ازون ور بوم میفتی، یه مرحله ای از این ور و هیچ وقت هم متوجه نمیشی خب درست کدومه؟ البته این برای کسایی جواب میده که سرجای خودشون نمی ایستن و بالا و پایین دارن. توی هر مرحله ای از زندگیم با خودم گفتم این بهترین حالتشه و دوماه بعد گفتم وای اون چی بود؟ تنها چیزی که الان میدونم اینه که راضیم، از تلاطم و رشد و صعود و سقوط حتی، راضیم. حاج اسماعیل دولابی یه جا میگه اینکه تو چاله میفتی نشونه حرکته، قشنگه. اگه سرجات بایستی که خب‌معلومه همه چیز زیبا و بی ایراد و بی نقصه و تو و تفکرت بهترین هستین. اینکه زمین میخوری یعنی داری راه میفتی، دیر یا زود میرسی دیگه.