بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: « (ع)» روز یکشنبه ١۴٠٢/١١/٠١ مناسبت روز: امشب، شب میلاد مسرور دردانه خورشید طوس و نهمين سرچشمه جود و سخا، حضرت جوادالائمه (ع) است؛ همچنین در تقویم‌الائمه (ع)، امشب به‌عنوان شب ولادت با سعادت حضرت باب الحوائج علی اصغر (ع) نیز ثبت شده، لذا سخن امروز را با تبریک و تهنیت، و صلوات بر محمد و آل محمد آغاز می‌نمائیم؛ مطالعه سیره و زندگى ائمه اطهار (ع) و توجه به تلاش‌های علمى، اجتماعی و سیاسى آنان، نشان می‌دهد که تمامی آن بزرگواران، چشمه‌های جوشان معرفت و گنجینه‌های علوم الهى هستند که هم‌چون چراغى پرفروغ و خاموش نشدنى در وادى جهل و ظلمت، پرتوافشانى کرده و در عرصه علم و دانش، تاریکى جهل را از بین برده و در حوزه‌های اجتماعی و سیاسی، امید حق ستیزان را نومید ساخته‌اند؛ ✍️ امام جواد (ع) نیز همانند دیگر امامان معصوم، داراى کمالات والای علمى و اندیشه‌های فرهنگی و اجتماعی و سیاسى در مرتبه‌ی اعلى بوده‌اند که بعد از شهادت پدر بزرگوارشان، در سن ٧ سالگی، امامت و رهبرى شیعیان را به عهده گرفته و به رغم مشکلات حادّ جامعه مسلمین، نقش ویژه‌ای در راه گسترش دانش و فرهنگ حیات‌بخش اسلام ایفاء نموده‌اند؛ حضرت جواد (ع) در دوره‌اى، امامت خویش را آغاز کردند که به رغم اقتدار شیعیان، جامعه اسلامی از یک طرف، گرفتار چالش‌های عمیق عقیدتى و سیاسی، و از طرف دیگر با خلافت مکارترین خلیفه عباسی یعنی «مأمون» روبرو بود؛ در این دوران سخت، که «مأمون» از یک سو به‌دلیل بدنامى بعد از شهادت امام هشتم و از سوی دیگر به‌دلیل قدرت گرفتن شیعیان، حکومت خود را متزلزل می‌دید، حضرت جوادالائمه (ع) را نیز همانند پدر گرامیشان مجبور نمود که به ظاهر در قدرت با او سهیم شوند و حضرت جواد (ع) نیز به ناچار «ولایتعهدى» او را با همان شرط پدرشان که هرگز در هیچ یک از کارهای حکومتی دخالت نکنند پذیرفتند و با این شرط، مشروعیت حکومت خلیفه‌ی عباسی را با سؤال مضاعف روبه رو نمودند و نقشه مأمون را که درصدد کسب مشروعیّت بود، ناکام گذاشتند. اما مأمون که به گواهى تاریخ، مکّارترین و منافق‌ترین خلفای عباسى بوده، این‌بار با حربه تزویج دخترش به امام جواد (ع) و همچنین با تشکیل مکرر جلسات مناظره با علماء و دانشمندان ادیان و مکاتب و مذاهب مختلف، سعی در کسب مشروعیت و همچنین شکست حضرت و در نهایت سقوط مذهب تشیّع نمود؛ ولی امام جواد (ع) در حالی که سنین آغاز نوجوانی به سر می‌بردند با اقتدار تمام در برابر تمامی دسیسه‌های و مکرهاى باطل دستگاه عباسی ایستادند و بار ديگر حقانیّت مکتب اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) را به اثبات رساندند. ✍️ البته در این مقطع حسّاس تاریخی یک مسأله مخاطره‌آمیز دیگر نیز جهان اسلام را تهدید مى‌کرد و آن وجود مکاتب انحرافی و مخصوصاً قدرت گرفتن و پیشرفت «مذهب معتزله» بود؛ پیروان این مکتب خودساخته و منحرف، تمامی دستورات ومطالب دینى را به عقل خویش عرضه می‌نمودند و آنچه را که عقلشان صریحاً تأیید مى‌کرد، می‌پذیرفتند و بقیه‌ی مطالب دین را انکار مى‌کردند! و از آنجاکه نیل به مقام امامت در سنین خردسالى با عقل ظاهربین آنها، سازگار نبود! آن را انکار کرده و برای اثبات حقانیت خود، پرسش‌های بسیار دشوار و پیچیده‌اى را مطرح مى‌کردند تا به پندار خویش امام به ظاهر کوچک را در میدان رقابت علمى و سیاسى شکست دهند؛ امّا حضرت جوادالائمه (ع) با پاسخ‌های قاطع و استدلال‌های قوى از همه‌ی این سؤالات و مناظره‌ها سربلند بیرون آمده و هرگونه تردید در مورد امامت خویش را از بین برده و «اصل امامت» را بیش از پیش تثبیت نمودند و به همه اثبات کردند که برخوردارى از منصب الهى امامت با کودکی حضرت هیچ‌گونه مغایرتی ندارد! لذا دوران امامت آن امام همام که تنها تا ۲۵ سالگی حضرت به طول انجامید و به شهادت ایشان ختم شد، دوران طلایی در تثبیت عقاید حقه مکتب اهل‌بیت عصمت و طهارت بوده است. ✍️ و سخن امروز را با کلام ارزشمند رهبر فرزانه انقلاب به پایان می‌بریم که فرمودند: «امام جواد (ع)، مظهر مبارزه‌ی با باطل و کوشش‌گر برای حکومت الله بودند...» (۱۳۷۶/۶/۱۷‌)؛ «آن حضرت نمودار و نشانه‌ی مقاومت بودند؛ انسان بزرگی که تمام دوران کوتاه زندگیشان با قدرت مُزَوّر و ریاکار خلیفه‌ی عباسی"مأمون" مقابله و معارضه کردند و هرگز قدمی عقب‌نشینی ننمودند و تمام شرایط دشوار را تحمل ‌نموده و با همه‌ی شیوه‌های مبارزه‌ی ممکن، مبارزه کردند...» (۱۳۶۰/۲/۲۵) ┄┅═✾•▪️•✾═┅┄┈  @Yavaranemamzaman