هدایت شده از S.H
🌱علم و فکر غذای روح است. 🌾آدمی باید به همان اندازه که درباره معاش خود فکر می‌کند درباره غذای روح خود نیز بیندیشد و همان مقدار مراقبتی که در غذاهای جسمی لازم و ضروری است، در غذاهای روحی نیز لازم و ضروری است. 📜حضرت علی علیه السلام می‌فرماید: چرا مردم اگر در شب تاریک آنها را بر سر سفره‏ ای بنشانند، تا چراغ را روشن نکنند دست به غذا دراز نمی‌کنند و اما اگر بر سر سفره فکری بنشینند هیچ در اندیشه نمی‌شوند که چراغ عقل را روشن کنند تا با چشم بصیرت ببینند این غذای روحی که وارد روحشان می‌شود چه نوع غذایی است؟. ✅همان طوری که غذاهای جسمانی بعضی مقوّی و بعضی ضعف‏ آور است، بعضی نشاط انگیز و بعضی سستی‏ آور و بی‏حال کننده است، بعضی موجب سلامت و بعضی مسموم کننده است، غذاهای فکری نیز همین‌طور است. 💻تعلیماتی که آدمی فرا می‌گیرد و کتاب‌هایی که مطالعه می‌کند 📖و مقالاتی که می‌خواند 🗞و سخنرانیهایی که گوش می‌کند🎧 از لحاظ اثر همه یکسان نیستند؛ بعضی‏ها راستی فکر و اراده را قوّت می‏بخشد و بعضی یأس و نومیدی می‏بخشد. بعضی از تعلیمات است که آدمی را به حیات و زندگی و نظام آفرینش خوشبین می‌کند. تعلیمات دینی اگر به صورت درستی آموخته شود ارزش حیات و زندگی و هدف آن را بالا می‌برد و نظام آفرینش را محبوب و دوست داشتنی می‌کند، آدمی را به سرنوشت دیگران علاقه مند می‌سازد، و اما بعضی تعلیمات دیگر است که حیات و زندگی را در نظر انسان بیهوده و بی‏ هدف و خلقت را عَبَث معرفی می‌کند، روحیه آدمی را نسبت به همه چیز و همه کس حتی نسبت به خودش بدبین می‏نماید. تعلیمات بسیاری از افرادی که خودشان روحیه ضددینی دارند همین اثر را دارد. 📚 استاد مطهری، حکمت‌ها و اندرزها، ج ۱، ص۲۱۶_۲۱۵ 🆔️ @zendegi_filsofaneh