💠
  کوری باطنی
🔹 علی بن ابی ‌طالب (سلام الله علیه) فرمود دنیا، منتها دیدِ افرادی است که نابینا هستند. در فرهنگ قرآن و نهج ‌البلاغه به معنای است. انسان، مسافری است که دنیا اول، و برزخ و آخرت، وسط و پایان راه اوست تا از «دار الفرار» به «دار القرار» برسد. حرکت، دائمی نخواهد بود، حرکتِ دائم یعنی بی‌ هدف و بی ‌مقصد؛ دنیا دار حرکت است و حتماً به می ‌رسد. آن ‌که محور حرکت را می ‌بیند و را نمی ‌نگرد، در فرهنگ دین، کور است. 🔹 دنیا، منتها دیدِ اعمیٰ است؛ کسی که فقط دنیا را می ‌بیند، زرق و برق دنیا را، لوازم دنیا را، آسایش و آرامش دنیا را، رفاه دنیا را می ‌نگرد و مرگ را پوسیدن می ‌پندارد نه و نابودی می‌ داند نه به بودِ مطلق پناهنده شدن، چنین کسی را فرهنگ نهج ‌البلاغه کور می ‌داند که «إِنَّمَا الدُّنْیا مُنْتَهَی بَصَرِ الْأَعْمَی‏»، چون دور را نمی ‌بیند (یک) و باطن را نمی ‌بیند (دو). 📚 پیام به کنگره مسلمانان آمریکا ایالت میشیگان تاریخ: 1399/03/25 🌐 https://esra.ir 🆔 @a_javadiamoli_esra