‌چه زیبا میشوی وقتی چنین در باد میرقصی چه زیباتر که وقتی نیستی در یاد میرقصی من اینجا خشت خشتم آیه های تلخ ویرانی ست سرت خوش باد بانو که هنوز آباد میرقصی تو برمی خیزی از خاکستر خاموش من روزی و بغض سالیان کهنه را فریاد میرقصی هجوم بی امان تلخ کامی های دنیا را چه شیرین با دل درمانده فرهاد میرقصی تو را از پشت دیوار ستبر درد میبینم رها از پیله ی تنهایی ات آزاد میرقصی تماشایی ترین درس دبستان منی وقتی که بابا را چنین جان داد تا نان داد میرقصی تناقض در نگاه ما همیشه حرف اول بود من از بیداد می سوزم، و تو بیداد میرقصی