کنارِ در به خیابان نگاه می‌کردم چه‌ گریه‌دار به باران نگاه می‌کردم به پرسشی که نیامد به لب: کجا بی‌چتر؟ به این سکوت پشیمان نگاه می‌کردم به چایِ نیمِ تمامت که تلخ‌تر می‌شد به نیمه‌ی پُرِ لیوان نگاه می‌کردم نبودنت همه‌ی خانه را قُرق می‌کرد به زندگی نه‌، به زندان نگاه می‌کردم به دور و بَر که پر از دوریِ تو بود فقط! به این طبیعت بی‌جان! نگاه می‌کردم - محمدمهدی‌سیار