شیراز و می‌گن نازِ واسی آُفتو جِنگِش قلبارو گِرِِن می‌زنه به هم تیرشه‌ی تِنگِش بلبل تو کوچا، تو پس کوچا غزل می‌خونه شعروی ترِ‌حافظ می‌چکه از سرِ چِنگِش عطر گل یاسم و نسترن، بهار نارنج هی سر میکشه از تو خونوی واز وِلِنگِش این جان که اگر چِش تو چِشای هیکی بودوزی ساز دِلشو می‌شنُفی از جِلِنگ جِلِنگِش اینجان که با فوتِ کاسه‌گری، امرو و فردو تام پات می‌سره دنبال دختروی زبرو زِِرِنگِش اَگ دختر همسایه‌ی دیوار به دیوار، ‌لیم لیم دیوارک زد تو بدو بزن پلنگِش!! قلبای پیزِری نیس تو سینه‌ی مردم شیراز تو بیخودی ریشمیز بزنه تو درز و دِنگِش دنیا رو تی پس می‌گشت سمندر از شهر چه خبر! قربون اون آُتابِ جِنگِش #بیژن_سمندریان