آبادی شعر 🇵🇸
🌹گریستم🌹 آخر نشستم و دو سه دریا گریستم میخواستم بگویمش امّا گریستم او‌ بین جمع بود غرورم نمیگذاشت در خلوتم نشستم و تنها گریستم گریه امان نداد که بهتر ببینمش صد حیف در زمان تماشا گریستم ابرم که اشکِ من همه را شاد می کند آری بخند ای گل زیبا ، گریستم گویا به خاکِ‌ من نَمی از اشک بوده است تا پایِ خود نهاده به دنیا گریستم شاید دعا به گریه من مستجاب شد دیشب به این امید خدایا گریستم حالم ردیف نیست غزل گریه میکند وقتی ردیف هم‌‌ شده حتّی «گریستم» فروردین ۱۳۹۷
50 مشاهده