یک شبی را با غم عشق تو سر خواهیم کرد هرچه باداباد، آن شب را سحر خواهیم کرد پیش چشمِ ناوک‌اندازت به صد عجز و نیاز از دل و جان دیده و دل را سپر خواهیم کرد گر ز لطف خویش کم کردی، ولی ما در عوض بیشتر اخلاص خویش از پیشتر خواهیم کرد یک شبی خوانی اگر ما را به سوی خویشتن طیّ این ره را به جای پا ز سر خواهیم کرد گر به وصف آریم یکدم از دهانت شِکوه‌ای تا دلت تنگی نگیرد، مختصر خواهیم کرد هرچه می‌آید به دست ای دل اگر بخشی به عشق می‌نپندارم کز این سودا ضرر خواهیم کرد بس که شیرین می‌نگارد وصفِ آن شیرین‌دهن کِلکِ «منشی» بعد از این از نیشکر خواهیم کرد .