چاره ی بی قراریَم، مایه ی غمگساریَم، دوای دردِ دائمم، رایحه ی بهاریَم تویی تویی نگارِ من، نگارِ گلعذارِ من به غمزه کن شکارِ من،غزالکِ فراریَم دوباره بی سرم نما، نگاهِ دیگرم نما بزن به تیغِ ابروان، بکُش به زخمِ کاریَم منم رفیق و همدمت، منم خریدارِ غمَت بیا ز روی مرحمت، خنده مکن به زاریَم تو که صفای گلشنی،تو که همیشه با منی بگو چرا ندارمَت، بگو چرا نداریَم؟