دوباره بافته ای ریسمانی از موهات نشسته ای به کمین با کمان ابروهات اشاره کن که بیفتد شکار روی شکار خدا گذاشته ابرو به جای چاقوهات نشسته در دل من زخم های کاری من چنان که روی لبان تو نوشداروهات مرا بگیر در آغوش خویشتن یک روز شبیه کشتی کوچک میان پاروهات کنار دست تو باشم مدام میخندم شبیه خنده که میخیزد از النگوهات هزار سال دگر نیز برنمی خیزم اگر که سربگذارم به روی زانوهات کدام شعر من آشفته کرده مویت را که لای دفتر من مانده تاری از موهات به عطر موی تو آشوب می شود دل من کدام دست فرو رفته لای گیسوهات #علی_مقنی