☆ چو چرخ دامن من پر ستاره می‌سازد مهی که کار دلم با اشاره می‌سازد فریب نازکی دل مخور که دست زمان ز شیشه‌ی دل ما سنگ خاره می‌سازد بیا که پیر مغان خانه‌ی دل من و تو خراب می کند اما دوباره می‌سازد رهین منت عشق وی‌ام که در شب هجر ز قطره قطره‌ی اشکم ستاره می‌سازد علاج من به لب دلبر مسیح دمی‌‌ ا‌ست که مرگ را به دم خویش چاره می‌سازد ز چاک‌چاک دل من عجب چه می‌داری؟ که یار ما سند عشق پاره می‌سازد به نیم حلقه ز گیسوی او نسیم ‌سحر برای طفل دلم گاهواره می‌سازد مگو ز حرمت اغیار و بی‌وفایی یار که داغ‌های دلم بی‌شماره می‌سازد بیا و حالت پروانه را ببین ای گل! که همچو شمع چسان با شراره می‌سازد؟ استاد محمدعلی مجاهدی (پروانه)