☆ ای کاش که در صحنِ تو زانو بزنم نقّاره‌ی یا ضامن آهو بزنم آموختم از معرفتِ آهویت هنگامِ بلا فقط به تو رو بزنم ☆ گردیده دلم خانه‌ی دربستِ رضا از روز ازل مست شدم، مستِ رضا ای کاش بگیرم صله‌ام را امشب چون دِعبِلِ دلباخته از دستِ رضا