غزل چشم تو دل را به غزلخوانے برد جوشش نبض و نفس را به فراوانے برد ڪمے از دل به سر جاے خودش باقے بود آن ڪمم را ،غم تو، سوے به داغانے برد هنر چشم تو ویرانے دل تنها نیست ڪه همه زندگیم را به پریشانے برد سر بے درد سرے داشت قلم قبل از تو موج دیدار تو آن نیزبه عصیانے برد ڪاش چشمے به سرم روزنے از نور نداشت از همان روزن ڪوچک ،دل بارانے برد غزل از عشق تو گفتن و به خونخواهے دل شعر را سفسطه آمیز به پژمانے برد