تقدیم به سیدالشهدای خدمت: پر از تو ایم، پراکنده ای هوایت را سپرده ای به پرنده غم صدایت را به ابر و ماه و درختانِ دایما به قنوت سپردی اشک و نماز شب و دعایت را چگونه بود که اینقدر گرم و گیرا بود؟ به گوش ما بچشان لحن ربنایت را برای اینکه به ما راه را نشان بدهی به جا گذاشتی ای رود، ردّ پایت را به قله ها که رسیدی، رها شدی، آری چگونه شرح دهم اوج ماجرایت را؟ به جز صلابت و غیرت نبود در چشمت نبود، هرچه که گشتیم عکس‌هایت را چقدر جای تو خوب است، هیچکس اما برای ما نگرفته هنوز جایت را...