گاهی پیاده صاحب سرمایه می‌شود شعرم قدم قدم همه آرایه می‌شود پر می‌کشد به جادهٔ پر موکب بهشت با کوله بار حسرت خود، پایه می‌شود بی خانمان و پای برهنه، میان دشت با هر عمود غمزده همسایه می‌شود از چاییِ عراقیِ خوشرنگ، مست مست عاشق‌تر از گذشته و پرمایه می‌شود گاهی غبار کفش ِکف پای زائری گاهی برای همسفرش سایه می‌شود با بغض واژه گفته به من فابک للحسین وقتی دلت هوایی مشایه می‌شود... #مرتضی_درزی 🆔@abadiyesher