روزگـاری عشقِ مـن بـودی محبت داشتی
عاشقم بودی و با من میلِ صحبت داشتی
لحظه اۍاز یادِمن غافل نبودی یادت هست
تا که بۍمن میشدی احساسِ غربت داشتی
شاعـرِ چشمـانِ تـو بـودم میـانِ هر غـزل
پادشاه ِقلـبِ مـن بـودی و شوکت داشتی
من هنـوزم عـاشقم ایـکاش تـو مانندِ من
پـای عهـدِ بسته میماندی و غیـرت داشتی
بـوده ام سنـگِ صبـورِ دردهـایت ای دریغ
غیر من سنگِ صبوری را بـه خلوت داشتی