✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «سیره رضوی ١»         روز سه‌شنبه، ١۴٠٠/٠۴/٠١ ✍️ مناسبت روز: امروز سالروز میلاد با سعادت حضرت ثامن الائمه علی‌بن موسی‌الرضا (ع) و فرصتی ویژه برای شناخت و معرفت هر چه بیشتر به ساحت مقدس این امام همام و الگوگیری از سیره و کلام نورانی ایشان است، لذا ضمن تبریک و تهنیت این روز فرخنده روزبرگ امروز را با موضوع «سیره قرآنی و عبادی» حضرت، آغاز می‌نماییم؛ 💠 سیره قرآنی امام رضا (ع): عشق فراوان عالِم آل محمد (ع) به کتاب خدا، ایشان را بر آن داشته بود تا نخست همنشین در زندگی فردی آن حضرت، قرآن کریم باشد، به صورتی که نه زمان برای ایشان مطرح بود، نه مکان و نه روز و شب، که موارد زیر بهترین گواه این مدعا است: 👈 ابوذکوان، عشق زائد الوصف امام به قرآن را چنین بیان می‌کند: حضرت رضا (ع) هر سه روز یک بار، قرآن را ختم می‌کردند و آنگاه می فرمودند: «اگر می خواستم زودتر از سه روز آن را به پایان برسانم، می‌توانستم (اما نخواستم چنین کنم) زیرا در موقع تلاوت به هر آیه که می رسیدم در آن فکر و اندیشه می کردم که درباره چه چیزی و در چه زمانی نازل شده است! بدین جهت در هر سه روز یک بار قرآن را به پایان می رسانم.» [امالی صدوق، ص ۶۶٠] 👈 رجاء ابن أبی ضحّاک، نیز در گزارشی از سفر به مرو، چنین می‌گوید: «امام به هنگام خواب در رختخواب خویش فراوان قرآن می خواندند و هرگاه به آیه‌ای می رسیدند که در آن یادی از بهشت یا جهنّم آمده بود، گریه می کردند و از خداوند بهشت را درخواست نموده و از آتش جهنم به او پناه می بردند!» [عیون اخبار الرضا، ج ٢، ص ١٨٢] 👈 همچنین شیخ طوسی (ره) نقل کرده که بعد از آن که امام رضا (ع) به دعبل، پیراهن پشمینه‌ی سبز رنگی به همراه انگشتری که نگینش عقیق بود، هدیه کردند، به او فرمودند: «ای دعبل، به قم برو که در آنجا سود و بهره خواهی یافت و از این پیراهن به خوبی محافظت کن که من در این پیراهن در هزار شب هزار رکعت نماز خوانده ام و هزار مرتبه قرآن را در آن ختم کرده ام!» [امالی طوسی، ص ٣۵٩] همچنين امام با سفارش به یاران خود از جمله ریان، می‌فرمودند: «قرآن سخن خداست، از مرز آن تجاوز نکنید و هدایت را جز در پرتو قرآن نجویید که در غیر این صورت، گمراه خواهید شد!» [امالی صدوق، ص ٣٢۶] 💠 سیره عبادی امام رضا (ع): در سیره عبادی ثامن‌الحجج (ع) آمده است که آن حضرت به هیچ قیمتی، فضیلت نماز اول وقت را از دست نمی‌دادند و حتی در مهمترین جلسات سیاسی و علمی که بزرگان ادیان و فرق در آن حضور داشتند، به مجرد شنیدن صدای اذان، جلسه را ترک کرده و در پاسخ به درخواست حاضران برای ادامه بحث، می‌فرمودند: «نماز می‌گزاریم و بازمی‌گردیم و ادامه می‌دهیم!» [توحید صدوق، ص ۴٣۴] همچنین حضرت، با سفارش همیشگی به نماز اول وقت، به اصحاب می‌فرمودند: «نماز را بدون علت از اول وقت آن به تأخیر نیندازید و همیشه در اول وقت، آن را اقامه کنید!» [بحارالانوار، ج ۴٩، ص ۴٩] ✍️ شیخ صدوق از رجاء ابن ابی ضحاک که از طرف مأمون برای بُردن امام رضا (ع) از مدینه به مرو مأموریت داشت، می‌گوید: «من از مدینه تا مرو همراه امام بودم، به خدا سوگند کسی را در پرهیزکاری و کثرت ذکر خدا و شدت خوف از حق تعالی مانند ایشان ندیدم و جریان عبادت آن جناب در شبانه روز چنان بود، که چون صبح می‌شد، نماز صبح را ادا می کردند و بعد از سلام نماز در مصلای خود تسبیح و تحمید و تکبیر و تهلیل می گفتند و صلوات بر حضرت رسول و اولاد او می فرستادند تا آفتاب طلوع می کرد! و سپس به سجده می رفتند تا روز بلند می‌شد...» او ادامه می‌دهد: «حضرت در هر شهری که ده روز اقامت می کردند، روزها را روزه گرفته و چون شب می شد، پس از نمازْ افطار می کردند و نافله نمازهای مغرب و نماز شب و شَفع و وَتر و نماز صبح را در حضر و سفر ترک نمی کردند... [عیون اخبار الرضا، ج ٢، ص ١٨٣] ✍️ همچنین امام رضا(ع) درباره فلسفه نماز و عبادات می‌فرمودند: «نماز و مداومت یاد خدا در شب و روز سبب می‌شود که انسان، مولا و مدبّر و خالق خود را فراموش نکند و روح سرکشی و طغیانگری در برابر خدا، بر او غالب نیاید!» [تفسیر نمونه، ج ١۶، ص ٢٩۴] 💠 و سخن امروز را با حدیثی پرمعنا از امام رضا (ع) به پایان می‌بریم و انشاالله به شرط حیات و توفیق الهی، در روزبرگ فردا، از سیره اخلاقی و تربیتی حضرت، سخن می‌گوییم... امام رضا (ع) فرمودند: «انجام کار نیک و کوشش در عبادت را با تکیه بر دوستی آل‌محمد (ص) رها نکنید؛ و دوستی آل‌محمد (ص) و تسلیم بودن در برابر دستورات ایشان را نیز با تکیه بر عبادت وانگذارید، چراکه هیچ‌یک از این دو بدون دیگری، پذیرفته نمی‌شود!» (بحار الأنوار، ج۷۵، ص۳۴۸)