✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «ورزش از نگاه اسلام»        روز دوشنبه، ١۴٠٠/٠۶/١۵ مناسبت روز: ١۵ شهریور، سالروز اجباری شدن درس ورزش (تندرستی) در مدارس ایران در سال ۱۳۰۶ شمسی است لذا به همین مناسبت، در سخن امروز از جایگاه و اهمیت ورزش در اسلام سخن خواهیم گفت؛ با عنایت به مفاد آیات قرآن کریم و روایات معصومین(ع)، در نظام تربیتی اسلام، بر تربیت اخلاقی، عقلانی و جسمانی انسان تأکید و سفارش فراوان شده است؛ بی‌شک «ورزش» یکی از مصادیق مهم تربیت جسمانی است که البته بر بُعد روحانی انسان تأثیر گذاشته و انسان را شاداب و باطراوت می‌نماید! همان گونه که جسم انسان برای رشد و نمو، نیازمند غذا است، نیازمند تفریح و ورزش نیز می‌باشد تا کسالت و خستگی را از آدمی دور نموده و نشاط و سرزندگی را برایش به ارمغان بیاورد! یکی دیگر از محاسن ورزش، ایجاد و تقویت روحیه‏ شجاعت و از خودگذشتگی، مبارزه با ظلم و دفاع از مظلوم، در انسان است و اراده آدمی را قوی می‌سازد؛ از دیگر محاسن ورزش، ایجاد و تقویت روحیه همکاری و تعاون در انسان است، چراکه ورزشکار با شرکت در ورزش‌های جمعی، عملاً روحیه همکاری را تمرین نموده و همچنین «رعایت نظم و انضباط و انجام مسئولیت فردی و دخالت نکردن در کار دیگران» را تجربه می‌نماید! نکته مهم دیگر این است که ورزش در برابر ناهنجاری‌های فردی و اجتماعی، نیز قدرت بازدارندگی دارد و مانع از بروز بسیاری از جرائم می‌شود؛ لذا روانشناسان و کارشناسان اجتماعی، یکی از ثمرات مهم ورزش را، رشد و شکوفایی قوای عقلی، هوش، استعداد و تقویت اراده در برابر مفاسد اجتماعی و سرگرمی های خطرناک، مانند اعتیاد به مواد مخدر می‌دانند! لذا در اسلام به تفریح‏های سالم و ورزش اهمیت زیادی داده شده تا جایی که نه تنها به یادگیری و انجام تیراندازی و سوارکاری و شنا سفارش شده، بلکه حتی شرط بندی در مسابقات آنها را نیز مجاز دانسته است؛ البته نباید فراموش کرد که در اسلام بر عنصر «سالم بودن و حلال بودن تفریح و ورزش» تأکید شده است؛ زیرا تفریح ناسالم نه تنها خستگی و مشکلات کار را کم نمی‏کند، بلکه روح و اعصاب انسان را خسته کرده و از بازده کارهای بعدی می‏کاهد. (محمدعلی رضایی اصفهانی، تفسیر قرآن مهر، ج۱۰، ص۴۷) نکته دیگر در این زمینه این است که انسان، فطرتاً نیازمند تفریح و ورزش‏ است؛ چنانچه در قرآن درباره حضرت یوسف (ع) و برادرانش چنین آمده است: {ارسله معنا غدا یرتع و یلعب و إنا له لحافظون}؛ فردا او را با ما (به خارج شهر) بفرست، تا غذای کافی بخورد و تفریح کند؛ و ما نگهبان او هستیم!» (یوسف: ۱۲/۱۲) همان طور که در آیه فوق مشاهده می‏شود قوی‏ترین منطقی که توانست حضرت یعقوب (ع) را تسلیم خواسته فرزندان کند، این بود که یوسف نیاز به تفریح و ورزش دارد! در روایات متعدد نیز آمده که: انسان مؤمن باید یک چهارم و یا یک سوم از وقت روزانه خود را برای تفریح و بهره‏برداری از لذت‏های حلال اختصاص دهد تا به وسیله‏ آن، بر انجام سایر کارها نیز موفق شود! (محسن قرائتی، تفسیر نور، ج۴، ص۱۶۷) ✍️ و سخن امروز را با کلام ارزشمند رهبر فرزانه انقلاب به پایان می‌بریم که فرمودند : «... توصیه‏ من به همه‏ی مردم این است که ورزش کنند! البته از میان همه‏ ورزش‌ها، توصیه‏ به ورزش خاصی را نمی‏کنم؛ هرکس به هر ورزشی که دوست دارد و با وضع و طبیعت و امکانات او متناسب است، بپردازد؛ منتها بی‏خرج ترین ورزش‌ها کوهنوردی است؛ این را که ما امتحان کرده‏ایم، هیچ خرجی ندارد! حتی یک توپ کوچک هم لازم ندارد! آدم کفشش را پایش می‏کند و می‏زند به کوه و راه می‏رود و ورزش می‏کند و از این هوای خوب و مناظر طبیعی استفاده می‌کند؛ توصیه می‏کنم که حتماً ورزش را فراموش نکنید...». (بیانات معظم‌له در ۰۲/ ۰۶/ ۱۳۷۵)