🥀غربت حضرت ولی عصر عجل الله فرجه🥀 🔴فراموشي فراگير 🔶امام عصر عليه السلام از دلها و زبانها فراموش شده اند و اين مسئله حتي در مورد اقليت شيعيان نيز صادق است. 🔴پدر و مادر از ياد رفته 🔶براي ملموس تر شدن اين واقعيت تلخ، يكي از روشن ترين اوصاف امام عليه السلام را تذكر مي‌دهيم تا هر كس خود به داوري بپردازد. 🔶در مباحث حلقه‌هاي پيشين اشاره شد كه امام رضا عليه السلام در وصف امام معصوم فرموده اند: الامام الوالد الشفيق و الامام البرة بالولد الصغير.امام (در مهرباني مانند) پدر دلسوز و مادر نيكوكار به بچه كوچك است. 🔶حال ببينيم مؤمناني كه امام زمان خود را به اين وصف مي‌شناسد، آيا ذكر و ياد مناسب با اين وصف را دارند؟ 🔶فرض كنيد پدر مهربان و يا مادر فداكاري هستيد كه فرزندان آنها به هر دليل نمي توانند مستقيماً با ايشان ارتباط داشته باشند و نسبت به آنها غايب هستند. مثلاً مسافرت رفته، يا گرفتار زندان شده، يا به هر دليلي از دسترس ايشان خارج مي‌باشند. 🔶در اين صورت آنها چقدر از اين پدر و مادر به سفر رفته و يا در بند خويش ياد مي‌كنند، خصوصاً اگر والدين خيلي دلسوز و فداكار بوده، فرزندان هم با وفا باشند، واقعاً در زماني كه پدر و مادر غايب هستند، آنها را از ياد نمي برند و جاي خالي آنها را هر لحظه حس مي‌كنند. 🔶هر قدر كه اين دوري و جدايي طولاني شود، نديدن پدر و مادر براي فرزندان، طبيعي و عادي نمي شود، بلكه در هر مناسبت تلخ يا شيرين و در هر اجتماع خانوادگي، بيش از هر كس به ياد آنها هستند. عكس آنها را در گوشه و كنار خانه قرار مي‌دهند، همواره وجود پدر و مادر خويش را به ديگران گوشزد كرده، متذكر مي‌شوند كه آنها به سفر رفته اند، ولي بالاخره «مي آيند». هر كس هم كه به طريقي با آنها ارتباط برقرار كند، ابتدا از احوال پدر و مادر غايب آنها جويا م شود و سپس آنها را با عبارات مختلف تسلي مي‌بخشد. 🔶فرزندان نيز، هر بار با يكديگر تماس داشته باشند، در هر برخوردي درباره درد هجران خود سخن مي‌گويند، پيش از هر كلام و بيش از هر چيز، از پدر و مادر خود صحبت مي‌كنند و از يكديگر مي‌پرسند كه آيا نامه اي دريافت نكره ايد؟! تماس تلفني نداشته ايد؟ حالشان چطور است؟ فلان خبر ناگوار و يا خوشحال كننده وقتي به آنها رسيد، چه حالي داشتند؟ 🔶خلاصه، به هر مناسبت و بهانه اي، ياد قلبي خويش را به صورتهاي گوناگون به زبان مي‌آورند. هر كدام از آنها آرزو مي‌كنند كه بتوانند حداقل صداي پدر و مادر خويش را بشنوند، اگر تماس تلفني برقرار شود، هر يك از اعضاء خانواده در شنيدن صداي آنها از ديگري سبقت مي‌گيرند. حتي اگر بفهمند كه آنها كاملاً سالم هستند، باز هم راضي نمي شوند و مي‌خواهند كه آنها را ببينند و يا لااقل صدايشان را بشنوند و.... 🔶گاهي مجلس سرور و خانوادگي برگزار مي‌شود، مثلاً روز عيدي فرا مي‌رسد و يا جشن عروسي پيش مي‌آيد و... وقتي همه دور هم گرد آمده اند، غيبت آن عزيزان در اين مجلس شادي، ناراحتي آنها را افزوده، دائماً با دل و زبان، متذكر ياد پدر و مادر شده، اين سخنان را به زبان مي‌آورند، اگر پدر بود...! اگر مادر بود...! 🔶اگر پدر و مادرشان گرفتار باشند، لازم نيست كسي به آنها بگويد كه برايشان دعا كنيد. فرزندان، به طور طبيعي از هيچ كاري براي رهايي والدين خود مضايقه ندارند. در انجام انواع دعاها و توسلات كوتاهي نمي كنند، اگر بشنوند كه عمل يا نذري در رفع گرفتاري آنها اثر دارد، فوراً به انجام آن اهتمام مي‌ورزند، هر كاري را كه احتمال اثر داشته باشد، انجام مي‌دهند و در دعا و خواستن حوائج، آنها را بر خويش مقدم مي‌دارند. 🔶بي خبر ماندن از وضعيت پدر و مادر، براي فرزندان سخت و دردناك است. اگر مدتي نامه اي دريافت نكرده ا تماس تلفني نداشته باشند، رنج و ناراحتي زيادي متحمل مي‌شوند و... اين وضعيت فرزندان مهربان در مقابل والدين دلسوز و فداكارشان است. 🔶حال ببينيم آن چه در اين مثال بيان شد، چقدر بر حضرت مهدي عجل الله تعالي فرجه الشريف – كه امام زمان ما هستند – تطبيق مي‌كند و سپس وضعيت مؤمنان را نسبت به ايشان بسنجيم. 🔶آيا ايشان پدر مهربان و دلسوزي براي شيعيان و دوستدار انسان نيستند؟! آيا ايشان به اندازه يك پدر خوب و دوست داشتني و يك مادر نيكوكار نسبت به فرزند كوچكش، به دوستان خود لطف و محبت ندارند؟ آيا ايشان گرفتار و در بند زندان غيبت نيستند؟! آيا از خبرهاي ناراحت كننده ما آگاهي ندارند؟! ايشان با آگاهي از اين خبرها، چه حالي پيدا مي‌كنند؟! ‌📚 #غربت_امام_عصر ✍محمد بنی هاشمی