بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «خديجه (س)، مادر امت» روز پنجشنبه، ١۴٠٠/١٢/١٢ مناسبت روز: ٢٩ ماه رجب به روایتی، و دهم ماه مبارک رمضان سال ١٠ بعثت، به روایت مشهور، سالروز وفات حضرت خديجه (س) است، اما از هر فرصتی، می‌بایست جهت معرفی شخصیت ارزشمند حضرت ام‌المؤمنين (س) و قدردانی از ایشان استفاده نمود چراکه حضرت خدیجه (س)، حق بسیار بزرگی بر گردن همه‌ی مسلمانان جهان دارند! زیرا در سخت‌ترین شرایط و در تمام دشواری‌ها همواره یار و یاور رسول و دین خدا بودند، و در طول زندگی پربرکت خود، «در راه دفاع از حق و مکتب نورانی اسلام، تمام هستی خود را فدا کردند!»؛ لذا سخن امروز را با سلام و صلوات به روح بلند مادر امت، آغاز می‌نمائیم؛ حضرت خدیجه (س)، همسر پیامبر اکرم (ص)، مادر حضرت زهرا (س) و اولین بانوی مسلمان جهان و یکی از چهار بانوی بزرگ بهشتی است؛ (من لايحضره الفقيه/ ج١/ ص٢٨١)؛ ایشان در زمانی، از رسول خدا حمایت نمودند که پیامبر (ص) در اوج مظلومیت و اسلام در اوج مهجوریت بود! چنانچه رسول اکرم (ص) فرمودند: «مثل خديجه پيدا نخواهد شد‌؛ او در آن هنگام كه مردم مرا تكذيب كردند، مرا تصديق نمود، و مرا با ثروت خود براى پيشرفت دين خدا يارى کرد، خداوند متعال به من دستور داد تا خديجه را به قصر زمرّدى در بهشت که هيچ رنج و زحمتى در آن نيست، بشارت دهم» (بحارالأنوار، ج‏۴٣ ، ص١٣١) حضرت خدیجه (س) ثروتمندترین فرد در منطقه حجاز بودند، به‌گونه‌ای که مورخین آورده‌اند که بیش از چهارصد غلام و کنیز خدمت ایشان را می‌کردند و بیش از ٨٠ هزار شتر، اموال تجاری حضرت را حمل می کردند! (الانساب الاشراف، ج۱، ص۹۸ و بحارالانوار، ج ١۶‌، ص٢١) اما پس از ازدواج با رسول خدا، تمامی ثروت خود را در راه دین خدا مصرف نمودند تا جایی که در پایان عمر پر برکتشان حتی هزینه تهیه کفن خود را نداشتند چنانچه در روایت آمده که چون بیماری حضرت خدیجه(س) شدت یافت، به پیامبر (ص) چند وصیت نموده و فرمودند: 1⃣ وصيت اول من این است که مرا عفو بفرمائید! چراکه در حق شما کوتاهی‌ها کرده‌ام! پس پیامبر (ص) در جواب حضرت فرمودند: «یا خدیجه، هرگز از تو کوتاهی و تقصیری ندیدم و نهایت تلاش و کوشش خود را (برای یاری من و اسلام) به کار بردی! و در خانه من بسیار خسته شدی و تمامی اموالت را در راه خدا مصرف نمودی»‌؛ 2⃣ وصیت دوم من این است که مواظب دخترم فاطمه زهرا (س) باشید، چون او بعد ازمن یتیم و غریب خواهد شد، پس مبادا کسی به او آزار برساند؛ 3⃣ اما وصیت سوم را شرم دارم که بگویم و آن را به دخترم فاطمه(س) عرض کرده‌ام تا او بازگو کند! سپس حضرت فاطمه(س) را فراخواندند و به ایشان گفتند: نور چشمم! به پدرت رسول الله بگو! پس حضرت زهرا (س) فرمودند، مادرم وصیت نموده و فرمودند: «از مال دنیا چیزی برای من نمانده تا کفنی تهیه کنم و همچنین از (عذاب) قبر در هراسم؛ پس از شما می‌خواهم که مرا در لباسی که هنگام نزول وحی به تن داشتید، کفن نمایید.» سپس پیامبر اکرم (ص) آن پیراهن را آوردند و به حضرت خدیجه (س) هدیه کردند و ایشان بسیار خوشحال شدند! هرچند که در روایت آمده که هنگام وفات حضرت خدیجه (س)، چون پیامبراکرم (ص) غسل و کفن حضرت را انجام دادند، ناگهان حضرت جبرئیل (ع) درحالی که کفنی از بهشت به همراه داشت، نازل شد و عرض کرد: یا رسول‌الله، خداوند به شما سلام رسانده و می‌فرماید: «خدیجه تمام اموالش را در راه ما صرف کرده، پس ما سزاوارتریم که کفنش را به عهده بگیریم!» (بحارالانوار،ج٩ ،ص١۴)؛ ✍️ بدیهی است آنچه گذشت، تنها قطره‌ای از دریای فضایل و ایثار و ازخودگذشتگی بانویی بزرگی است که «مشمول سلام الهی» و «مفتخر به همسری پیامبر (ص) و مادری حضرت کوثر (س)» شده است و خداوند متعال همواره به وجود ایشان «مباهات» نموده است! چنانچه پیامبر اکرم (ص) فرمودند: «ای خديجه، تو اين قدر نزد خدا، عزيز (و بلندمرتبه) هستی که خداوند هر روز، چندین بار به ملائکه بزرگ الهی، مباهات می‌کند که بنده ای مثل تو، در روی زمين دارد!» (بحارالأنوار/ج١۶/ص١)