✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «جوادالائمه (ع) ٢»         روز دوشنبه، ١۴٠٢/٠٣/٢٩ ✍️ مناسبت روز: امروز آخرین روز از ماه ذی‌القعده و برابر با سالروز شهادت نهمین خورشید ولایت و امامت، حضرت جوادالائمه (ع) در سال ٢٢٠ هجری قمری است، لذا ضمن عرض تسلیت و تعزیت به ساحت مقدس حضرت بقیه‌الله الأعظم (عج) و تمامی شیعیان و محبین آن امام همام، سخن امروز را آغاز می‌نمائیم؛ در روز گذشته از شرایط ویژه امامت حضرت در سنین کودکی و مکر مکرر مأمون و انجام مناظرات متعدد ایشان با بزرگان و دانشمندان ادیان و مکاتب مختلف و همچنین پیروزی حضرت در تمامی مناظرات و اثبات مقام و علم بی‌کران امامت، و عدم مغایرت منصب امامت با کودکی حضرت سخن گفتیم و انشاالله در سخن امروز به سیره اخلاقی حضرت جوادالائمه (ع) می‌پردازیم: امام جواد (ع) صاحب صفات و القاب بسیاری بودند، اما مهمترین آنها که در میان مسلمانان معروف می‌باشد «تقی» و «جواد» است؛ ✅ «تقی» به معنای تقوا و پارسایی است، و هرچند که تمام اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) دارای تقوای الهی و عصمت بوده‌اند، اما با توجه به جلوه خاص تقوای ابن‌الرضا (ع) در بین مردم آن زمان، حضرت به لقب «تقی» معروف شده‌اند؛ البته مأمون تلاش‌های زیادی برای خدشه‌دار کردن عصمت و طهارت امام انجام داد تا به هر صورتی که شده، آن حضرت را مانند خودش اهل دنیا و اهل لهو و لعب معرفی کند و قداست ایشان را نزد مردم از بین ببرند، چنانچه محمد بن ریان می‌گوید: مأمون در مجلسی که برای جشن ازدواج امام (ع) با دخترش برپا ساخت صد کنیز زیبا را که هر یک جامی پر از جواهرات در دست داشتند واداشت تا چون امام وارد شدند و برجای خود نشستند به استقبال ایشان بروند، اما امام هیچ اعتنایی به آنان نکردند و عملاً انزجار خود را نشان دادند و این حیله مأمون نیز با شکست مواجه گردید؛ و آورده‌اند که در همین مجلس، مطربی را برای خواندن و نواختن آورده بودند، اما همین که او کار خود را شروع کرد، امام بانگ بر او زدند: «از خدا بترس» و مطرب از صلابت فرمان امام که از ژرفای معنویت و نیروی الهی و ولایی آن حضرت نشأت گرفته بود، چنان مرعوب شد که آلات موسیقی از دستش فرو افتاد و دیگر هرگز تا زنده بود نتوانست از دست‌هایش برای ساز و نوا استفاده کند. (کافی ج١، ص۴٩۴) ✅ یکی دیگر از القاب و صفات مهم حضرت، «جواد» است که ریشه‌ در جود و بخشش دارد و یکی از اوصاف بزرگ پروردگار عالم است و علمای اخلاق بیان داشته‌اند که منظور از «جود» آن صفتی است که دارنده آن در برابر چیزی که می‌بخشد، به هیچ وجه انتظار جبران ندارد و البته این صفت در بین همه ائمه اطهار (ع) وجود داشته اما در سیره و زندگی حضرت جواد (ع) معنا و تبلور خاص‌تری پیدا کرده است؛ چنانچه به تصریح مکرر راویان موثق شیعه و اهل سنت، حضرت از همان دوران کودکی در جامعه زمان خویش، به جود و کرم، و بخشندگی شُهره بودند و از همان زمان، جمع قابل توجهی از مردم نیازمند در مقابل منزل ایشان اجتماع می‌کردند تا از حضرت، حاجتی بخواهند و هیچکدام نیز ناامید از درب منزل جوادالائمه (ع) برنمی‌گشتند؛ البته توجه به این نکته هم لازم است که حضرت جواد در عین بخشندگی فراوان، همانند جد بزرگوارشان امیرمؤمنان (ع)، زندگی بسیار ساده و به دور از تشریفات داشته‌اند؛ چنانچه مورخین آورده‌اند که جوادالائمه (ع) همانند فقیران جامعه، لباس پوشیده و غذا می‌خوردند و با ضعیف‌ترین مردم، هم سفره می‌شدند؛ ✅ از دیگر ویژگی‌های اخلاقی امام جواد (ع)، «حسن خلق» و «ادب» و «گشاده رویی» و «نرم خویی» حضرت با مردم بود که این امر، علاوه بر دوستان باعث جذب مخالفان و حتی دشمنان امام به سوی ایشان شده بود؛ چنانچه حضرت جوادالائمه (ع) را در این خصلت مانند جدّ بزرگوارشان پیامبر اعظم (ص) دانسته‌اند که دارای «خُلق عظیم» و اخلاق محمدی؛ و مصداق آیه ۴ سوره قلم بوده‌اند: «وَ إِنَّک لَعَلی خُلُقٍ عَظِیمٍ»؛ ✅ «حرّیت و آزادگی» نیز یکی دیگر از ویژگی‌های حضرت جوادالائمه (ع) است، چنانچه آن بزرگوار هیچ‌گاه تسلیم ظلم و ستم نشدند و با حریت تمام، بر اعتقادات و مبانی حق، پافشاری نمودند و به‌همین دلیل در بیست و پنج سالگی توسط معتصم ملعون به شهادت رسیدند؛ ✍️ آنچه گذشت تنها بخش کوچکی از خصوصیات و سیره اخلاقی امام جواد (ع) بود که بی‌شک همه‌ی مسلمانان با الگوگیری از سیره کلامی و عملی آن امام همام، می‌توانند به سعادت دنیا و آخرت دست یابند. «انشاالله»