غزل هفته دنیای عجیبیست که مادرپی آنیم چون سوده درهاون تقدیرممانیم(می‌مانیم) گفتیم که مادرپی عمری چونوحیم باتجربه دیدیم نمانیم نمانیم تکلیف من ومانشده روشن و شفاف درمعرکه عمر کدامیم کدامیم گرنیک ببینیم به این چرخه هستی معلوم شودشمس ولی برروی بامیم ای همچومنی غافل ازفلسفه عمر چون آب رونده به جوی عمربمانیم برخیزوببین قافله هاکوچ نمودند ماهم پیشان نیزهمین نغمه بخوانیم آخر بشودنیت مابرهمه معلوم ماموم کدامین امام،باچه مرامیم باصوت رساگویم واعلام نمایم ماتابع ودلداده امام زمانیم