🔴قواعد زيست اخلاقي 🔹قسمت چهاردهم: 🖊احمدحسين شريفي 🔸انسان اخلاقي کسي است که 49. افزون بر شناخت فضيلت‌ها و خوبي‌ها، رذیلت‌ها و بدي‌ها را هم به‌درستي مي‌شناسد. فضايل را مي‌شناسد براي عمل کردن و رذايل را بايد بشناسد براي دوري‌گزيدن و رها کردن. به همين دليل عالمان اخلاق در کنار ذکر فضايل اخلاقي، رذايلي مثل ربا و ريا و دروغ و غيبت و تهمت و امثال آن را نيز به طور دقيق و موشکافانه‌اي معرفي مي‌کنند. اگر رذيلت‌شناس نباشيم ممکن است در تشخيص راه اشتباه کنيم و عليرغم گمراهي و انحراف، خود را بر حق دانسته و تحسين کنيم: «قُلْ هَلْ نُنَبِّئُكُمْ بِالْأَخْسَرينَ أَعْمالا الَّذينَ ضَلَّ سَعْيُهُمْ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ هُمْ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ يُحْسِنُونَ صُنْعا (کهف، 103-104) بگو آيا به شما خبر دهيم که زيانکارترين مردم در کارها چه کساني‌ هستند؟ همان کساني که سعي و تلاش‌شان در زندگي دنيا گم (و نابود)‌شده؛ در حالي که مي‌پندارند کار نيک انجام مي‌دهند.» يعني کساني که به دليل عدم تمییز راه از بيراهه، به اين گمان که در راه‌اند، کار و تلاش فراواني هم مي‌کنند، اما در حقيقت بيراهه رفته‌اند؛ اينان زيان‌کارترين افرادند. 🆔https://eitaa.com/ahmadhoseinsharifi 🔷 ارتباط با ادمین:👇 @mjbayat