من حقِّ خود را یڪ شب از دنیا گرفتم آرامش از روح و تـــن دریا گــــرفتم وقـتے بـغل مـیکرد دریا آســـمان را مـن در تــعامل هاے آبــے، جــا گـــرفتم بــا چـشمها ، بــا دست هایت زنـدگے را از پـلڪ هاے بــسته ے فـــردا گـرفتم ایــن دستها ،حدّ و حدودِ قـرمزم ، بــود گــفتند مــــرزت ، لاڪ را بــالا گـــرفتم وقـتے کـه اسـتبداد مـویت در جـهان بود تـاریخ را از دســـتِ نــازیها گــــرفتم طـاقت نـمے آورد چـــشمم ، یـوسفت را از گــورها یـڪ شــب زلــیخا را گـــرفتم https://eitaa.com/joinchat/768213059C9cf83d0985