[10] . صحیح بخاري، ج6، ص183، کتاب فضائل القرآن، باب جمع القرآن، رقم4987. [11]. همان. [12]. مذاهب التفسیرالإسلامي، ص16؛ قصّة التفسیر، ص53. بررسی وجود مصحف امیرالمومنین علیه السلام از منظر علمای اهل سنت (6) پرسش آیا وجود مصحف حضرت امیرالمومنین لازمه‌اش کوتاهی حضرت رسول الله در امر تبلیغ است؟ پاسخ برخی از نویسندگان، لازمة وجود مصحف علی (علیه السلام) را کوتاهی رسول¬الله (صلی الله علیه وآله) در امر تبلیغ قرآن و طعن صحابه، می‌دانند؛[1] ولي بايد گفت: اولاً، این سخن مخالف نصّ کلام خداوند است که فرمود: (الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي...).[2] ثانیاً، با توجه به منابع خود اهل‌سنّت نسبت به این مصحف، نه تنها کوتاهی رسول¬الله (صلی الله علیه وآله)ـ (نعوذ بالله) ـ در امر تبلیغ را ثابت نمی‌کند، که تأیید و تثبیت و تبلیغ رسالت و قرآن است، و بر پایة همان مدارک و حدیث مشهور ثقلین درجهت ماندگاری تبلیغ قرآن تا روز رستاخیز از خاتم الانبیاء (صلی الله علیه وآله) صادر شد و آن حضرت اهل البیت: و در رأس آن علی (علیه السلام) را عِدل قرآن معرفی کرد؛ همان علیِ (علیه السلام) که بنا بر نقل مدارک خود آنها فرمود: «سَلوُني عن کتاب الله؛ فإنّه لیس من آیة إلاّ و قد عرفتُ بلیل نَزَلت، أم بنهارٍ، أم في سهلٍ أم في جبلٍ».[3] و یا فرمود: «والله! ما نَزَلت آیة إلاّ و قد علمتُ فیما نَزَلت، وأین نَزَلت، و علی مَن نزلت، إنّ ربّي وهَبَ لي قلباً عقولاً ولساناً ناطقاً».[4] علی (علیه السلام) هرآنچه از رسول¬الله (صلی الله علیه وآله) گرفته بود، عرضه ‌داشت؛ با این حال چگونه می‌توان مدعی شد که رسول¬الله (صلی الله علیه وآله) در تبلیغ قرآن کوتاهی كرده است!. ثالثاً، همان‌گونه که اشاره شد، علی (علیه السلام) به عنوان ادای وظیفه دینی و سیاسی مصحف خویش را بر اصحاب عرضه داشت و برای همیشه عذر آنان را برید[5] و اینکه اصحاب به هر دلیلی آن را نپذیرفتند، تردیدی باقی نمی‌گذارد که صحابه در نپذیرفتن آن مقصرند و بر اساس نقل شهرستانی علی7 هنگام بازگشت و شنیدن این سخنِ برخی از اصحاب: «إرفع مصحفک لاحاجة بنا إلیه!» [6]با کوله‌باری از درد و شکوه‌آمیزانه آیه شریفه: (وَقَالَ الرَّسُولُ يَا رَبِّ إِنَّ قَوْمِي اتَّخَذُوا هَذَا الْقُرْآنَ مَهْجُورًا)[7] را با خود زمزمه می-کرد و صحابه را به‌سان قوم موسی (علیه السلام) شمرد که در غیاب موسی نه تنها از هارون اطاعت نکردند وحجت‌های او را نپذیرفتند، که او را تهدید کردند. از این رو، هارون در پیشگاه برادرش چنین عذر آورد: (قَالَ يَا ابْنَ أُمَّ لَا تَأْخُذْ بِلِحْيَتِي وَلَا بِرَأْسِي إِنِّي خَشِيتُ أَن تَقُولَ فَرَّقْتَ بَيْنَ بَنِي إِسْرَائِيلَ وَلَمْ تَرْقُبْ قَوْلِي).[8] همچنین ببینید: بررسی وجود مصحف امیرالمومنین (علیه السلام) از منظر علمای اهل سنت (7) بررسی وجود مصحف امیرالمومنین (علیه السلام) از منظر علمای اهل سنت (5) پی نوشت ها: [1]. الوشیعة في نقد عقائد الشیعة، ص126. [2] . سوره مائده، آیه3. [3]. الطبقات الکبری، ج2، ص338؛ تاریخ مدینة دمشق، ج42 ، ص398. [4]. همان دو منبع؛ حلیة الأولیاء، ج1، ص67. [5]. مفاتیح الأسرار و مصابیح الأنوار، ج1، ص13. [6]. همان. [7] . سوره فرقان، آیه30. [8] . سوره طه، آیه94. سلامة القرآن من التحریف، ص 414. #رسول الله بررسی وجود مصحف امیرالمومنین علیه السلام از منظر علمای اهل سنت (7)