الفلاممیم
[والعادیاتِ ضَبحا] سوگند به اسبان دوندهاى كه نفسشان به شماره افتاد. |1-100|
[فالموریاتِ قَدحا]
و سوگند به اسبانی که با کوبیدن سُمشان از سنگها جرقه میجهانند.
|2-100|