فِي كِتَابِ اَلْفَضَائِل(لإبن شاذان) ج ۱، ص ۶۶ 📌عَنِ اَلْإِمَامِ جَعْفَرٍ اَلصَّادِقِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ : أَنَّهُ كَانَ جَالِساً فِي اَلْحَرَمِ فِي مَقَامِ إِبْرَاهِيمَ امام صادق علیه السلام در مقام ابراهیم نشسته بودند که 📌 فَجَاءَ رَجُلٌ شَيْخٌ كَبِيرٌ قَدْ فَنِيَ عُمُرُهُ فِي اَلْمَعْصِيَةِ (پیرمردی آمد که عمری در گناه سپری کرده بود) 📌فَنَظَرَ إِلَى اَلصَّادِقِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَقَالَ نِعْمَ اَلشَّفِيعُ إِلَى اَللَّهِ لِلْمُذْنِبِينَ(به امام صادق اشاره کرد و گفت بهترین شفیع نزد خدا برای گناهکاران...) 📌 فَأَخَذَ بِأَسْتَارِ اَلْكَعْبَةِ وَ أَنْشَأَ يَقُولُ (پرده کعبه را گرفت و اشعاری سرود:) ((بِحَقِّ جَلاَلِكَ يَا وَلِيُّ بِحَقِّ اَلْهَاشِمِيِّ اَلْأَبْطَحِيِّ بِحَقِّ اَلذِّكْرِ إِذْ يُوحَى إِلَيْهِ بِحَقِّ وَصِيِّهِ اَلْبَطَلِ اَلْكَمِيِّ بِحَقِّ اَلطَّاهِرَيْنِ اِبْنَيْ عَلِيٍّ وَ أُمِّهِمَا اِبْنَةِ اَلْبَرِّ اَلزَّكِيِّ بِحَقِّ أَئِمَّةٍ سَلَفُوا جَمِيعاً عَلَى مِنْهَاجِ جَدِّهِمُ اَلنَّبِيِّ بِحَقِّ اَلْقَائِمِ اَلْمَهْدِيِّ إِلاَّ غَفَرْتَ خَطِيئَةَ اَلْعَبْدِ اَلْمُسِيءِ )) به این مضمون که خدایا از گناهان این عبد گنهکار بگذر... 📌قَالَ فَسَمِعَ هَاتِفاً يَقُولُ يَا شَيْخُ كَانَ ذَنْبُكَ عَظِيماً وَ لَكِنْ غَفَرْنَا لَكَ جَمِيعَ ذُنُوبِكَ بِحُرْمَةِ شُفَعَائِكَ ندای هاتفی بلند شد که : گناهانت عظیم است اما به حرمت شفعائی که واسطه کردی همه گناهانت رو بخشیدیم 📌فَلَوْ سَأَلْتَنَا ذُنُوبَ أَهْلِ اَلْأَرْضِ لَغَفَرْنَا لَهُمْ غَيْرَ عَاقِرِ اَلنَّاقَةِ وَ قَتَلَةِ اَلْأَنْبِيَاءِ وَ اَلْأَئِمَّةِ اَلطَّاهِرِينَ عَلَيْهِمُ السَّلاَمُ . و اگر از ما مغفرت گناهان همه اهل زمین رو میخواستی همه رو می آمرزدیم (جز قاتلین انبیا و ائمه و کسی که تا شتر صالح را نحر کرد) #توبه‌نصوح