#درس_سوم #سکون « » شکل آن: «»؛ برای نشان دادن حرف ساکن، از این علامت استفاده می کنند. نکته (۱): اسم این علامت «سکون» است. نکته (۲): این علامت از اوّلِ کلمه «خفیف» گرفته شده است {🥀به این علّت که نشانگر خفیف و سبک تلفّظ شدن حرف ساکن در مقابل حرف متحرّک یا مشدّد می باشد} و به خاطر کاربرد زیاد و اختصار، نقطه و دنباله آن را حذف نموده اند «». نکته (۳): در بعضی از قرآن ها برای نشان دادن حرف ساکن از علامت «» استفاده می کنند. این شکل از ابتدای کلمۀ «مُسَکَّن» (یعنی ساکن شده) گرفته شده است «».(۱) نکته (۴): در رسم الخطّ عثمان طه، از علامت «» برای نشان دادن حرف ساکن و از علامت « » برای عَدَمُ التَّلَفُّظ استفاده شده است یعنی اگر حرفی دارای این علامت بود، تلفّظ نمی شود {مثلاً: و لَـٰکِن ظَلَمُوٓاْ(۲) أَنفُسَهُمۡ}. نکته (۵): گاهی علامت سکون یک حرف ساکن را نمی گذارند {مثل قُل لَّهُمْ} که علّت این کار را در تجوید خواهید خواند ولی اجمالاً بیان می کنیم که این خود علامتی است برای قاری تا بفهمد این حرف را باید به نوع خاصّی ادا کند. نکته (۶): حرف دارای علامت سکون را «ساکن» می نامند. حرف دارای این علامت: از آنجایی که حرف ساکن حرکت ندارد و ابتداء به آن(۳) محال و یا بسیار مشکل است، لذا حرف ساکن به تنهایی خوانده نمی شود بلکه همیشه به کمک حرف متحرّک ماقبل از خود و {با هم} به یک بخش خوانده می شوند. مثلاً کلمه «قَبْلَکُمْ» را در نظر بگیرید؛ در اینجا اگر بخواهیم بخش بخش ادا کنیم، باید به این صورت بخوانیم: «قَبْـ لَـ    کُمْ» . همانطور که دیدید حروف ساکن با حرف متحرّک قبل از خود به صورت یک بخش ادا می شوند. ................................................... 🔸اکنون شما هم به کانال آموزش تخصصی تجوید و حفظ  قرآن بپيونديد: 👉 @amozeshtajvidhefzquran👈