💠دو عامل غرور 🔘امام سجاد (علیه السلام) فرمودند: 🔰کَم مِن مَفتونٍ بِحُسنِ القَولِ فیهِ وَ کَم مِن مَغرورٍ بِحُسنِ السَّترِ عَلَیهِ 🔹چه بسا کسانی که فریفته ی خوش گفتاری و تعریف دیگران می شوند، و چه بسا افرادی که با پوشیده ماندن عیوب و بدیهایشان، مغرور و فریفته می شوند. 📗تحف العقول، ص ۲۸۱ 🔻شرح حدیث 🔸انسان معمولاً از تعریف و ستایش دیگران خوشش می آید. 🔸ولی حرفهای خوب و تمجیدها و ستایشها نباید انسان را به اشتباه بیندازد و خطای خود را نبیند و خویش را بی عیب و نقص پندارد. 🔸بعضی ها کالای «تملّق» می فروشند. بعضی ها مشتری جدّی «چاپلوسی» اند. 🔸بیچاره کسانی که فریب تعریفها را می خورند و دچار عجب و خودپسندی می گردند و در نتیجه از اصلاح عیوبِ خویش باز می مانند. 🔸صحنه و زمینه ی دیگر غفلت و غرور، پرده پوشی خدا از عیوب بندگان است. 🔸از ویژگیهای خداوند و صفات او «ستّار» بودن است. با آن که «علاّم الغیوب» است، «ستار العیوب» هم هست. می بیند و می گذارد، 🔸می داند و آبروداری می کند. از خطاهای بندگانش خبر دارد، 🔸ولی مچ گیری نمی کند و همین برخورد کریمانه و بزرگوارانه، سبب می شود برخی مفتون و مغرور شوند و به راه باطل خویش ادامه دهند. 🔸در دعای کمیل، با جمله ی «کم من قبیحٍ سترته» به ستّار بودن خدا اشاره می کنیم. 🔸و با جمله ی «ولا تفضحنی بخفیِّ ما اطلعتَ علیه مِن سِرّی» از پروردگار مهربانمان می خواهیم که به خاطر علم و اطلاعی که از اسرار و کارهای پشت پرده و خلافهای پنهانی ما دارد، ما را رسوا نکند. 🔸به هر حال، اگر در دنیا هم پرده روی اعمال زشت ما کشیده شود، آخرت روز کنار رفتن پرده ها و فاش شدن اسرار و رسوا شدن گنهکاران است. پس نباید مغرور شد. 🔸اگر خدا رسوایمان نمی کند، تصور نکنیم که نمی داند. مدارای خدا هم حدّی دارد. به قول شاعر: لطف حق با تو مداراها کند چون که از حدّ بگذری، رسوا کند 📗منبع: #حکمت_های_سجادی ، جواد محدثی #شرح_حدیث_سجادی