و شانه‏‌های حتمی و غیر حتمی در میان نشانه‏‌های ظهور، شماری از آنها به روشنی به عنوان «علائم حتمی ظهور» یاد شده است. منظور از «نشانه‏‌های حتمی» - در مقابل نشانه‏‌های غیرحتمی - آن است که پدیدار شدن آنها - بدون هیچ قید و شرطی - قطعی و الزامی خواهد بود؛ به گونه‏‌ای که تا آنها واقع نگردد، حضرت مهدی ‏(ع) ظهور نخواهد کرد. با این حال، حتمی و قطعی بودن وقوع این نشانه‌‏ها، به این معنا نیست که پدید نیامدن آنها محال است؛ بلکه به حسب فراهم بودن شرایط و مقتضیات و نبودن بازدارنده‏‌ها، پدید آمدن آنها - اگر خداوند اراده کند - قطعی خواهد بود. از روایات فراوانی که در میان آنها روایات صحیح هم وجود دارد، حتمی بودن نشانه‏‌های پنج‌گانه ذیل استفاده می‌‏شود: خروج سفیانی، قیام یمانی، صیحه آسمانی ، قتل نفس زکیه و خسف بیداء. امام صادق ‏(ع) می‌‏فرماید: «پنج امر قبل از قیام قائم از نشانه‏‌ها است: صیحه آسمانی، خروج سفیانی، خسف در بیداء، خروج یمانی و قتل نفس زکیه» در برابر نشانه‏‌های حتمی، نشانه‏‌های غیر حتمی قرار دارد؛ یعنی، مقید و مشروط به اموری است که در صورت تحقق آنها، به عنوان نشانه پدید می‌آید. به عبارت دیگر نشانه‏‌های غیر حتمی شاید پدید آید و شاید پدید نیاید و امام زمان‏ (ع) ظهور کند. بعضی از نشانه‏ هایی که به حتمی بودن آنها تصریح نشده، از این قرار است: ۱. مرگ و میرها ۲.زلزله‏ ها ۳.جنگ‏ها و آشوب‏های فراگیر ۴. خسوف و کسوف نابهنگام ۵. بارش باران‏های فراوان و... @archive_mataleb_sokhanrani