وصفِ تو را گر کنند ور نکنند اهلِ فضل حاجتِ مَشّاطه نیست رویِ دلارام را {سعدی} یه درخت اگر ازخاک از زمین جدا بشه، کجا میخواد بره؟!! میره به آسمون؟! نه... بازم روی همون خاکه، روی همون زمینه... با این تفاوت: اون وقتی که با خاک ربط و رابطه ای داشت، وصل و اتّصالی داشت؛ آن به آن ، لحظه به لحظه سبز میشد، رشد میکرد، قد میکشید، حیات داشت، بار و بَری داشت، سایه و ثمری داشت... ولی وقتی که بُرید: آن به آن خشک و خشک تر... لذا آیه ی 131 سوره ی مبارکه ی نساء می فرماید: وَإِنْ تَكْفُرُوا : اگر شما کافر بشید... فَإِنَّ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ : بهتون گفته باشم: آنچه در آسمان ها و زمین است مال خداست... یعنی خدا بی نیازه بی نیازه... آنچه در آسمان ها و زمین است: ضمناً خودتم در زمینی ها، خودتم مال اون هستی... یعنی بازم در مُلک و مملکت او هستی... فقط و فقط خودت رو محروم کردی، خودزنی کردی... وَكَانَ اللَّهُ غَنِيًّا : اینو بهت گفته باشم: خدا غنیّه... سرتا پا نسبت به تو و اَمثال تو بی نیازه، برخلاف تو که سر تا پا فقر و نیازی... درست مثل خورشید: سرتا پا نسبت به یک بوته، نهال، درخت بی نیازه؛ امّا اون بوته و نهال و درخت سر تا پا نیاز و نیازمندی است... حَمِيدًا ﴿۱۳۱﴾ : خدا ذاتاً ستوده است: چه بستایی چه نستایی... مثل گُل ذاتاً لطیفه: چه شما اونو لطیف بدانی چه ندانی...