نشانه های شقاوت 💠🌀💠🌀💠🌀💠🌀💠🌀 «مِنْ عَلاماتِ الشَّقاءِ»؛ «چهار چیز نشانة شقاوت و بدبختی است»: 1- «جُمُودَ العَیْنِ»؛ «خشکی چشم». 2- «وَقَسْوَهُ القَلْبِ»؛ «قساوت قلب». 3- «شِدَهُ الْحِرْصِ فِی طَلَبِ الدُّنیَا»؛ «حرص زدن و چسبیدن به دنیا.» 4- «وَالإصرَارُ عَلَی الذَّنبِ»؛ «گناه روی گناه» وگرنه هر انسان عاطفی به طور طبیعی در مسائلی که مصیبت گونه باشد متأثر می شود. برای نمونه چند مثال مي زنم؛ مورد اول: پیغمبر خدا(صلی الله و علیه وآله و سلم) پسری به نام ابراهیم داشت، هیجده ماهش بود، یعنی یک سال و شش ماه داشت که از دنیا رفت –بچة یک سال و شش ماهه، اول شیرین زبانی اش است. تازه به حرف آمده، کمی راه افتاده– پیغمبر(صلی الله و علیه وآله و سلم) خیلی متأثر شد، در تشییع جنازه اش گریه می کرد. عایشه اعتراض کرد: یا رسول الله! چرا گریه می کنید؟ فرمودند: «لَیْسَ هَذَا بُکاءً وَ إنَّما هَذِهِ رَحمَهٌ»؛ این اشک رحم است، این اشک دل سوختن است،  قلبم می سوزد و اشکم جاری می شود. من نمی توانم جلوی این گریه را بگیرم. بعد فرمودند: «مَنْ لایَرْحَمْ لَا یُرْحَمْ» «کسی که رحم نداشته باشد خدا هم به او رحم نمی کند.» در منابع اهل سنت هم آمده که پیغمبر(صلی الله و علیه وآله و سلم) اشک  می ریخت. مورد دوم: جعفر ابن ابیطالب شهید شد؛ جعفر برادر امیرالمؤمنین(علیه السلام) است. او در جنگ موته شهید شد. پیغمبر(صلی الله و علیه وآله و سلم) در بعضی از جنگ ها مثل موته حضور نداشتند. پیغمبر(صلی الله و علیه وآله و سلم) در مدینه بود، او از طریق غیب باخبر شد که جعفر شهید شده است. پیغمبر(صلی الله و علیه وآله و سلم)  زمانی که داشتند این خبر را در مسجد برای مردم تعریف می کردند و اشک می ریختند که امیرالمؤمنین(علیه السلام) از در مسجد وارد شد. حضرت فرمود ادامه دارد 👇👇👇👇