اشک بر امام حسین 💠🌀💠🌀💠🌀💠 این اشک هم اشک طبیعی است. اینکه گفته اند اشک بر اباعبدالله(علیه السلام) گناه را می برد، معنایش این است، نه اینکه بیمة گناه است. این که شما گریه کنید، بعد گناه کنید و بگویید این با آن پاک می شود،  خیر چنین نیست. مثلاً شما کود را پای گل می ریزید، می گویند، این بوی بد می دهد، متعفن است؛ چرا این کود را این جا آوردید؟ می گوید: صبر کنید کود تبدیل به بوی خوش می شود. یک مدتی که می گذرد این کود جذب خاک می شود، کم کم این گل از این کود ارتزاق می کند و یک ماه الی سه ماه دیگر وقتی توی باغ می روید، می گویید: عجب بوی خوبی! دیگر بوی کود نیست. اینجاست که قرآن می فرماید: «إنَّ الحَسَناتِ یُذْهِبْنَ السَّیِّئات» «حسنات، سیئات را از بین می برد» یا «یُبَدِّلُ اللهُ سَیِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ»؛ «خدا بدی را به خوبی تبدیل می کند»، معنایش این نیست که شما دروغ بگویید، به جای آن راست می نویسند. مثل این است شما کود را بیاورید بو بکشید، بعد بگویید بوی عطر می دهد؛ یعنی کود می رود جزو گل و بوی گل می گیرد. یک فرد دروغگو وقتی در زندگی اش دروغ و معصیت است؛ آیا اشک بر امام حسین(علیه السلام) این ها را می زداید؟! شما کلمه تبدیل را چه وقت می گویید؟ وقتی می گویید این ماشین را تبدیل کردم، به چه معناست؟ یعنی آن ماشین را دادم و ماشین بهتر گرفتم. تبدیل، قسم چهارم است. اشکی که تبدیل می کند، اشکی که تغییر می دهد، اشکی که تحول ایجاد مي کند، این اشک گناه زداست. خداوند در قرآن کریم می فرماید: «لا یُحِبُّ اللهُ الْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ الْقَولِ إلّا مَنْ ظُلِمَ». «خدا دوست ندارد داد و فریاد بزنیم امّا مي گوید مردم، در یک جا فریاد زدن اشکالی ندارد و آن جایی است که به کسی ظلم شده است.» خداوند در قرآن به صراحت فریاد مظلوم را ذکر کرده است. چگونه می شود انسان، مظلومی را ببیند ساکت بنشیند، گاهی باید مظلوم را با اشک یاری کرد. حضرت زهرا مظلوم را با چه یاری کرد؟ 75 روز یا 95 روز بعد از رحلت رسول الله(صلی الله علیه وآله وسلم) به بقیع و اُحد رفتند و گریه کردند. این گریه صرفاً بر فقدان پیغمبر(صلی الله علیه وآله وسلم) نبود؛ بلکه به خاطر فقدان پیامبر و ظلم هایی که به امیرالمؤمنان شده بود، بود. بنابراین ما پنج قسم گریه داریم: «عقیدتی، عاطفی،  فضیلت طلبی، گناه زدا و گریه بر مظلوم». که چهار قسم آن در واقعة کربلا هست. چرا ما بر اباعبدالله اشک می ریزیم؟ چون اباعبدالله(علیه السلام) مظهر اعتقادات ماست، امامت جزء لاینفک دین ماست؛ اباعبدالله مظهر فضیلت است، ما بر فقدان فضایل اشک می ریزیم؛ گریه می کنیم به خاطر این که دلمان برای اباعبدالله(علیه السلام) می سوزد که حتی شیرخواره اش را با تیر سه شعبه سیراب کردند؛ مظلوم واقع شدند. ادامه دارد 👇👇👇👇