🍁🍂🍁🍂🍁🍂🍁🍂 ♦️♦️♦️باید دانست که حرمت غیبت، مختص به مؤمن است. یعنی کسی که معتقد به عقائد حقّه باشد، و از آن جمله اعتقاد به امامت ائمّهء اثنا عشر «علیهم السّلام» است. بنابراین غیبت مخالفین، حرام نیست. ♦️♦️♦️لیکن احتیاط در ترک غیبت جمیع فِرَق اسلام است. خصوصاً آنهائی که با حقّ معاند نباشند و در ترک عقائد حقّه قاصر باشند. ♦️♦️♦️و نیز باید دانست که حرمت غیبت، اختصاصی به مؤمن مکلّف ندارد. بلکه بچۀ نابالغی که از شنیدن غیبتش متأثّر و ناراحت می شود، غیبت کردن از او نیز حرام است. و بعضی از فقها فرموده اند: غیبت کردن از بچّه های مؤمنین مطلقاً حرام است. خواه ممیّز باشد یا غیر ممیّز. 🍁🍂🍁🍂🍁🍂🍁🍂🍁