آیه بامداد چهارشنبه :
#قرآن
.
سوره فتح : مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَ الَّذِينَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَماءُ بَيْنَهُمْ
تَراهُمْ رُكَّعاً سُجَّداً يَبْتَغُونَ فَضْلًا مِنَ اللَّهِ وَ رِضْواناً
سِيماهُمْ فِي وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ
ذلِكَ مَثَلُهُمْ فِي التَّوْراةِ
وَ مَثَلُهُمْ فِي الْإِنْجِيلِ كَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوى عَلى سُوقِهِ يُعْجِبُ الزُّرَّاعَ لِيَغِيظَ بِهِمُ الْكُفَّارَ
وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ مِنْهُمْ مَغْفِرَةً وَ أَجْراً عَظِيماً «29»
.
#محمد، رسول خداست و كسانى كه با او هستند، بر كفّار، سخت و در ميان خودشان مهربانند.
آنان را پيوسته در ركوع و سجود مىبينى، كه فضل و
#رضوان را از خدا مىجويند،
نشانه آنان در رخسارشان از اثر سجود نمايان است.
اين است وصف ايشان در تورات
و وصف آنان در
#انجيل، مانند زراعتى است كه جوانه را از زمين خارج كرده، پس آن را نيرو داده تا سخت شود و بر ساقهى خود بايستد، آن گونه كه كشاورزان را به شگفتى و شادى وامىدارد.
تا خداوند به واسطه مؤمنان كفّار را به خشم آورد،
ولى خداوند به كسانى از كفّار كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام دهند، وعده آمرزش و پاداشى بزرگ داده است.
.
نكته ها:
«ركع» جمع «راكع» به معناى ركوع كننده
و «سجد» جمع «ساجد» به معناى سجده كننده است.
اين دو كلمه براى كسانى به كار مىرود كه بسيار اهل سجده و ركوع و نماز باشند و بر آن مداومت كنند.
«سوق» به معناى ساق پا و ساقه گياه،
«شطأ» به معناى جوانه گياه،
«آزر» به معناى تقويت و كمك
و «فَاسْتَغْلَظَ» از غلظت به معناى سفت و محكم شدن مىباشد.
.
در نوشتن
#صلحنامه حديبيّه، همين كه حضرت على عليه السلام نوشتند: محمّد رسول اللّه، نماينده كفّار اصرار كرد كه اين كلمه بايد حذف شود،
امام على عليه السلام از حذف لقبِ «رسول اللّه» ناراحت بود
ولى خداوند به جاى آن در متن قرآن فرمود: «مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ»
.
ياران پيامبر، در جستجوى دنيا و آخرتند، «فضل» به نعمتها و امكانات مادى،
و «رضوان» به نعمتها و امور معنوى گفته مىشود.
شايد هم مقصود اين باشد كه ياران پيامبر براى كار خود ارزشى قائل نيستند، بلكه به فضل او دلبسته اند نه به اعمال خود.
.
اين آيه، هم به نشانه هاى ظاهرى مؤمن اشاره كرده كه خضوع و خشوع در گفتار و رفتار است، «سِيماهُمْ فِي وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ»
و هم به
#استوارى و ريشه دار بودن عقيده در دل و جان مؤمن
كه همواره در حال رشد و گسترش است. كَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ ...
.
در انجيل متى مىخوانيم: بار ديگر مثلى براى ايشان زد و گفت: ملكوت آسمان مثل دانه خردلى است كه شخصى گرفته در مزرعه خويش بكارد.
هر چند دانه خردل از ساير دانه ها كوچكتر است، ولى چون نمو كند، بزرگترين بقول (سبزيجات) و درختى مىشود چنان كه مرغان هوا در شاخه هايش آشيانه مىگيرند.
.
امام صادق عليه السلام در بيان آيه «سِيماهُمْ فِي وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ»، فرمودند:
مراد آثار شب زنده دارى است. «هو السهر فى الصلاة»
اسلام دين جامع است؛ در خط سياسى «أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ»
و در اخلاق اجتماعى، «رُحَماءُ بَيْنَهُمْ»
و در بعد معنوى «تَراهُمْ رُكَّعاً سُجَّداً» است.
پيامها:
1- وعده هاى الهى شفاف است. (آن پيامبرى كه مكتبش بر تمام اديان غالب مىشود، محمّد رسول اللّه است.)
أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدى ... مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ ...
2- جهانى شدن مكتب اسلام، به رهبرى الهى و يارانى صادق نيازمند است.
لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ ... مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَ الَّذِينَ مَعَهُ
3- يكى از ابزار و شيوه هاى تربيت، معرّفى الگوهاست. «مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ»
4- ايمان به رسول خدا، «آمنوا به» گام اول است،
مهمترين گام، همراهى با رسول است. «وَ الَّذِينَ مَعَهُ»
5- مسلمانان بايد در برابر دشمن؛ خشونت، قاطعيّت، صلابت و شدّت داشته
و در برابر ديگر مؤمنان؛ رأفت، مودّت، رحمت و عطوفت، مهر و احساسات داشته باشند. «أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَماءُ بَيْنَهُمْ»
6- بى تفاوتى ممنوع، مسلمان بايد
#مظهر حبّ و بغض باشد. «أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَماءُ بَيْنَهُمْ»
7- ملاك مهر و قهر، ايمان و كفر است، نه قوم و قبيله و مال و ثروت. «أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَماءُ بَيْنَهُمْ»
8- عبادت، براى ياران پيامبر يك سيره دائمى است، نه يك عمل موسمى. «تَراهُمْ رُكَّعاً سُجَّداً»
9- در جامعه اسلامى، بايد نماز ظهور و بروز داشته باشد، نه مخفى و پنهان.
«تَراهُمْ»