🔸️آموزه های حقوق عمومی در آیینه نهج البلاغه🔸️ نفس حکومت از دیدگاه امیرالمؤمنین امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام حکومت و زعامت را به‌عنوان یک پست و مقام دنیوی که اشباع کننده حس جاه‌طلبی است سخت تحقیر می‌کند (خطبه 33). حکومت و زعامت از منظر ایشان وسیله‌ای برای اجرای عدالت و اقامه حق است؛ «وَ [لَوْ] ما اَخَذَ اللّهُ عَلَى الْعُلَماءِ اَنْ لايُقارُّوا عَلى کِظَّةِ ظالِم وَ لاسَغَبِ مَظْلُوم، لاْقَيْتُ حَبْلَها عَلى غارِبِها، وَ لَسَقَيْتُ آخِرَها بِكَاْسِ اَوَّلِها، وَ لاََلْفَيْتُمْ دُنْياكُمْ هذِهِ اَزْهَدَ عِنْدى مِنْ عَفْطَةِ عَنْز؛ اگر‌ خداوند از دانشمندان عهد و پیمان نگرفته بود که در برابر شکمبارگی‌ هیچ ستمگر و گرسنگی‌ هیچ مظلومی‌ سکوت ننمایند، دهنه شتر حکومت را بر کوهانش می‌‌انداختم و پایان خلافت را با پیمانه خالی‌ اولش سیراب می‌‌کردم، آن‌وقت می‌‌دیدید که ارزش دنیای شما نزد من از اخلاط بینی بز کمتر است (خطبه 3)». از این خطبه به خوبى فهمیده مى‌شود که نفس حکومت براى امام هدف نبوده, بلکه از باب تحقق عدالت، اقامه حق و ازاله باطل به آن مى‌نگریستند. #آموزه_های_نهج_البلاغه #آموزه_های_علوی ◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇ همراه ما باشید...⚖📜 @asaas_discourse