آیت الله مظاهری: روایتی هست که خیلی بالاست. «الصوم لی و أنا أجزی به». معمولاً بزرگان این روایت را معنا کردند که روزه مربوط به من است و تشبّه به من دارد و چون تشبه به من دارد، من به او جزا می‌دهم. اما اهل دل روایت را طور دیگری معنا کردند و گفتند «الصوم لی و أنا اُجزا به»، روزه از من است و پاداش آن خود من هستم. یعنی روز عید خدا عیدی می‌دهد. به کسانی که روزۀ صحیح گرفتند، قبول می‌کند. به کسانی که روزه گرفتند و علاوه بر اینکه از مفطرات پرهیز کردند از گناه هم پرهیز کردند، پروردگار عالم خودش را به آنها پاداش می‌دهد. یعنی می‌رسد به آنجا که در دلشان احدی نیست جز خدا و مونس پیدا می‌کند و در درماندگی‌ها بهترین یعنی خدا را پیدا می‌کند. بالاترین لذت آنها نماز است و نماز گفتگو با خداست. بالاترین لذتشان روزه‌های مستحبی است برای اینکه روزه تشبه به خدا دارد. بالاخره می‌رسد به آنجا که در دل چیزی نیست به جز خدا. خوشا به حال کسانی که در ماه مبارک رمضان اهمیت دهند تا برسند به آنجا که در روز عید فطر، خود خدا را پاداش بگیرند و بهشت برای آنها کوچک باشد و خدا جزای روزۀ آنها شود. ✍️درس اخلاق 31/ 2/ 97 @Asemanibash