إلهی کَأنّى بِنَفْسى واقِفَةٌ بَیْنَ یَدَیْکَ وَ قَدْ أظَلَّها حُسْنُ تَوَکُّلى عَلَیْکَ فَقُلْتَ ما أنْتَ أهْلُهُ وَ تَغَمَّدْتَنى بِعَفْوِکَ خدایا خود را چنان م‍ی‌نگرم که گویا در برابرت ایستاده و آن توکل نیکویى که بر تو دارم بر سر من سایه افکنده و تو نیز آنچه را شایسته آنى درباره من فرموده و مرا در سراپرده عفو خویش پوشانده‌اى إلهی إنْ عَفَوْتَ فَمَنْ أوْلى مِنْک َبِذلِکَ خدایا اگر بگذرى پس کیست که از تو بدین کار سزاوارتر باشد وَ إنْ کانَ قَدْ دَنا أجَلى وَ لَمْ یُدْنِنى مِنْکَ عَمَلى فَقَدْ جَعَلْتُ الإقْرارَ بِالذَّنْبِ إلَیْکَ وَسیلَتى و اگر مرگم نزدیک شده و عملم مرا به تو نزدیک نکرده من به ناچار اقرار به گناه را وسیله خویش به درگاهت قرار مى‌دهم إلهی قَدْ جُرْتُ عَلى نَفْسى فِى النَّظَرِ لَها فَلَهَا الْوَیْلُ إنْ لَمْ تَغْفِرْ لَها خدایا من بر خویشتن ستم کردم در آن توجهى که بدان کردم پس واى بر او اگر نیامرزیش @Asemani_bashim