جمعی در محضر امام صادق (علیه السلام) بودند، سخن از شیعیان و پیروان امامان خاندان رسالت (علیه السلام) به میان آمد، امام صادق (علیه السلام) به یکی از حاضران به نام عقبه فرمود: وقتی که نفس به گلو رسید (لحظه مرگ فرا رسید) (آنگاه امام سکوت کرد) معلی بن خنیس در آنجا حاضر بود، به عقبه اشاره کرد که از امام صادق (علیه السلام) سؤال کن (تا بقیه سخنش را بفرماید). عقبه از امام پرسید: انسان در آن لحظه مرگ چه چیز می بیند؟ امام صادق (علیه السلام) فرمود: می بیند! عقبه تا ده بار پرسید: چه می بیند؟! امام صادق (علیه السلام) در پاسخ به طور مکرر می فرمود: می بیند! عقبه به سؤال خود ادامه داد و اصرار کرد که چه می بیند؟ امام صادق: اصرار داری که بدانی چه می بیند؟! عقبه: آری ای پسر رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم)!، من شیعه و در دین شما هستم، اگر بر اثر جهل، دینم را از دست بدهم چه کنم؟ هر ساعت که دستم به دامن شما نمی رسد... عقبه در حالی که گریه می کرد، به گفتار خود ادامه می داد. دل امام صادق (علیه السلام) به حال او سوخت و فرمود: ای عقبه! هیچ شیعه با ایمانی نمی میرد، مگر اینکه سوگند به خدا در هنگام مرگ آن دو نفر را می بیند. عقبه: آن دو نفر کیستند؟ امام صادق: آن دو نفر، رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) (صلی الله علیه و آله و سلم) و علی (علیه السلام) هستند. عقبه: اگر مومن در لحظه مرگ (در آغاز عالم برزخ) آن دو نفر را می بیند، آیا دلش می خواهد به دنیا باز گردد؟ امام صادق: مومنی که از دنیا رفت تا آن دو نفر را ندیده، نمی خواهد از دنیا دل بردارد، ولی وقتی که آنها را دید دل از دنیا می کند. عقبه: ایا آن دو نفر با او سخن می گویند؟ امام صادق: آری هر دو به بالین مومن می آیند، نخست پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) با توجه مخصوص و کامل به او می نگرد و به او می فرماید: مژده باد به تو ای دوست خدا، من برای تو بهتر هستم از آنچه را که در دنیا واگذاشتی. سپس آن حضرت بر می خیزد، آنگاه علی (علیه السلام) به پیش می آید و با توجه مخصوص و کامل به مومن می نگرد، و به او می فرماید: مژده باد به تو ای دوست خدا، من علی پسر ابو طالب هستم، که در دنیا مرا دوست داشتی، اکنون از نتیجه دوستیت بهره مند می گردی آنگاه امام صادق (علیه السلام) فرمود: خداوند این مطلب را در قرآن بیان کرده است عقبه: فدایت گردم، در کجای قرآن بیان کرده؟ امام صادق: در سوره یونس (آیه 63 و 64) که می فرماید: الذین امنوا و کانوا یتقون - لهم البشری فی الحیاه الدنیا و فی الاخره لا تبدیل لکلمات اللَّه ذلک هو الفوز العظیم ؛ همانها که ایمان آورده اند و پرهیزکار بودند، در زندگی دنیا و آخرت شاد و مسرورند، و وعده های خدا تخلف ناپذیر است، این است آن رستگاری بزرگ. ✍️تفسیر نور الثقلین، ج 2، ص 310 به نقل از کتاب کافی. @Asemani_bashim